تظاهرات هزاره های شهر سیدنی در استرالیا

نویسنده: عبدالخالق علیزارده

روز یکشنبه سوم ماه جولای صدها نفر از هزاره های شهر سینی در آسترالیا دست به تظاهرات زدند تا اعتراض خویش را در برابر حملات وحشیانه و جنایت آمیز گروپهای تروزیم بین المللی و ملیشه های قبیلوی بالای مردم بی گناه هزاره در افغانستان و پاکستان، وسکوت دولتهای این دو کشور و بی توجهی جامعۀ جهانی وارگانهای طرفدار حقوق بشر نسبت به کشتار و بی خانمانی این مردم، ابراز نمایند.

این تظاهرات ساعت دوازدۀ ظهر ازمنطقه “وینیارد پارک” شروع شده و بعد از یک ساعت راهپیمای، تظاهرات کننده گان در “مارتین پلس” مرکز شهر، گردهم جمع شده و تعدادی از فعالین اجتماعی ودانشجویان در آنجا سخنرانی نمودند.

نرگس رجبی فارغ التحصیل رشتۀ حقوق از دانشگاه ویسترن سیدنی، که برنامه را مدیریت می کرد هدف از راه اندازی این تظاهرات را اعتراض انسانی در برابر کشتار انسانهای هزاره توسط دشمنان ارزشهای نوین جامعۀ بشری عنوان نموده و گفت: ما همگی به اینجا جمع شده ایم تا به قومای درد دیده ی خویش در آنسوی آبها بگوییم که اگر چه فاصلۀ ما از شما به هزاران مایل میرسد اما دلها و روانهای ما در کنار شما همان دردی را احساس میکند که شما از آن رنج میبرید.

ایشان با برشمردن رنجها و ستمهای که در طول تاریخ و به اشکال گوناگون به مردم ما رواداشته شده است، حکام گذشته و فعلی افغانستان را در طرح چنین مصیبت ها و هم در سهل انگاری در برابر ریخته شدن خون هزاره مسؤل دانست.

خانم نرگس با اشاره به کشتار مظلومانۀ هزاره ها در کویتۀ پاکستان توسط تروریستان خدا نشناس، و بی توجهی دولت مرکزی این کشور به این فاجعه های انسانی، گفت که ما هزاره ها فریاد می کشیم و وجدانهای بیدار انسانهای جهان و ارگانهای طرفدار حقوق بشر را به یاری می طلبیم.

گلناز بیگ، دانشجوی دیگری که با فصاحت خاصی بیانیه اش را ایراد نمود، ضمن انگشت گذاشتن بر رنجهای بی شمار هزاره ها در طول صد سال اخیر ومخصوصا جنایت هرسالۀ ملیشه های مسلح قبیلوی بنام کوچی، عبدالرحمن جابر را آغازگر و طراح ستم وبیداد گری بر علیه هزاره ها دانست و تاکید کرد که سیاست عبدالرحمانی و میراثداران ستم پیشه اش تا هم اکنون مبتنی بر هدف زدودن و حذف کردن مردم ما از جغرافیای سیاسی و حتی فیزیکی افغانستان پیریزی وپیگیری شده است.

خانم گلناز با صدای غمگین واحساس برانگیزش این سؤالها را مطرح نمود:

چرا جامعۀ جهانی و سازمانهای طرفدار حقوق بشر نیز در برابر کشتار مردم ما در افغانستان و پاکستان سکوت میکنند؟

آقای عبدالله یاوری مسؤل اجرایی و روابط عمومی انجمن کاتب هزاره نیز با محکوم نمودن اعمال وحشیانۀ تروریستان وملیشه های قومی، از حضور شرکت کننده گان دراین گردهمای تمجید نمود.

ایشان که به زبان هزاره گی سخن می گفت یاد آور شد که دشمنان ما دشمنان تاریخی ست و ما حق انسانی خویش می دانیم که در برابر جنایات آنان اعتراض نماییم، اما آنچه را که باید درک نماییم اینست که ما تلاش کنیم تا بتوانیم احساس پیوند خویش را با ریشه های خویش در افغانستان و پاکستان نگه داریم و باید بدانیم که اگر از آن ریشه ها جدا شدیم به هر گوشۀ افتاده ونابود خواهیم شد.
ایشان متذکر شد که شاید امروز خیلی ها در همین شهر باشند که نخواستند بجای استراحت در خانه های خویش به این جمع پیوسته وصدای مظلومیت مردم خویش را بلند نمایند؛ ایشان گفت که ما هزاره ها هیچ پناه گاه وهمکار دیگری بجز خود جامعۀ خویش نداریم، اگر خود ما در کنار همدیگر ایستاده نشویم وبرای خود تلاش ننماییم هیچ کس از هیچ کجای جهان بخاطر رنج و زخمهای ما نخواهد سوخت واگر خودما کاری برای خود نکنیم کسی دیگری هیچ کاری برای ما نخواهد کرد واگر خود ما قوی نباشیم در لای تعاملات خونین منطقه نابود خواهیم شد.

خواهر فعال و دانشجو، زهرا طاهر که دراین تظاهرات سخنرانی می کرد نیز هدف از تجمع را اینگونه بیان نمود:” ما دراین جا جمع شده ایم تا همصدا شویم با آنانیکه خانه های شان در آتش میسوزند و از پشت دریاها، دست بسوی کسانی دراز کنیم که مجبور به ترک خانه های خویش شده اند، صدای کسانی را در سطح بین المللی بلند نماییم که هیچ کسی نمیخواهد آواز مظلومیت شان را بشنوند و بر احساس بشر دوستانۀ جهانی تکیه کنیم که چهرۀ غم کشیده وزخمی انسانیت نیز به تصویر کشیده شود؛ و بگوییم که فاصلۀ هزاران مایل دریاهای عمیق و صحراهای بلند نمیتواند ما را از مردم ما در پاکستان و افغانستان جدا نماید”.

ایشان در کنار عوامل تاریخی مظلومیت هزاره ها، عامل دیگری را نیز در شرایط فعلی حایز اهمیت دانست و گفت که رشد شعور اجتماعی، سیاسی و فرهنگی هزاره ها، تمامیت خواهان ستمگر را به اضطراب انداخته است که این بارکشان و به ریسمان بسته شده گان دیروز اکنون خواهان حقوق انسانی خویش بوده و با بلند رفتن توانایی های شان قادر به تامین حقوق خویش نیز خواهد بود و هم اکنون هزاره ها در پاکستان و افغانستان، باز دهی شعور انسانی خویش را با ریخته شدن خون خویش می پردازند.

در این تظاهرات آقای خالق داد نیز چند قطعه شعری هزارگی را به خوانش گرفت و به دنبالش مولانا ادریس، با بر شمردن پیوند های جامعۀ بشری و ضرورت استحکام بیشتر این پیوندها متذکر شد که ما از جامعۀ بین المللی و مردم بشر دوست جهان و مخصوصا دولت و ملت آسترالیا می خواهیم که برای جلوی گیری از کشتار انسانهای هزاره در افغانستان و پاکستان اقدام نمایند.

ایشان دشمنان مردم هزاره را مجموعه های متعصب و کوردل خواند که با اندیشه های دگم و بستۀ شان، هیچ گونه تفاوتهای نژادی، عقیدتی و سیاسی را تحمل کرده نمی توانند وبا کشتار انسانها باورهای سیاه خویش را بر دیگران تحمیل می نمایند؛ ایشان با تاکید بر همبستگی هزاره ها شرکت کننده گان را به داشتن احساس در برابر سرنوشت مشترک و جمعی خویش توصیه نمود.

آزاده مرادی دانشجوی جوان دیگر که در این جمع سخن می گفت؛ به این نکته تکیه نمود که هزاره ها قربانیان اصلی تروریزم بوده اند؛ این خواهر خرد سال، تروریزم را یک مشکل تاریخی دانست که جامعۀ بشری قیمت بزرگی در برابر آن پرداخته است؛ ایشان با اشاره به رشد تروریزم وبنیادگرایی کنونی گفت که در بیست سال گذشته دو قارۀ آمریکا و اروپا حدود پنج هزار قربانی داده اند در حالیکه جامعۀ هزاره در طی این مدت بیشتر از پانزده هزار زن و مرد وپیر وکودک و جوانش به دست نیروهای تند رو و بنیاد گرایان کور مغز در دوسوی مرز افغانستان وپاکستان به قتل رسیده اند.

ایشان ضمن محکوم نمودن تروریزم با تمام اشکالش، از سازمان عفو بین الملل و گروه عمل برای حقوق مهاجران، که وضعیت واقعی هزاره ها را شناسایی و بیان نموده اند تشکر کرد.

در اخیر احمد رضا وکیل، معاون شورای سراسری هزاره های آسترالیا ومسؤل انجمن صدای هزاره، قطع نامۀ پایانی راهپیمای را ارائه نمود که مواد آن به تایید شرکت کننده گان رسید.

دراین قطع نامه جنایت وحملات خونین شبکه های تروریستی و تمامیت خواهان نژاد پرست به مردم هزاره و بی تفاوتی دولتهای افغانستان و پاکستان در برابر این جنایتها محکوم گردیده و بی توجهی جامعۀ بین المللی و نیروهای آیساف را درین را بطه سوال برانگیز خوانده شده است.

دراین قطعنامه ضمن گوشزد نمودن مسؤلیت این دو دولت در برابر امنیت شهروندان شان، از جامعۀ بین المللی، ارگانهای طرفدار حقوق بشر ومخصوصا از دولت آسترالیا خواسته شده است که برای جلوگیری از کشتار انسانهای بیگناه و مخصوصا هزاره ها که عمده ترین قربانی تروریزم و بنیادگرای های تندروانه بوده اند، تلاش نمایند.

تحولات اخیر منطقه و قدرت گرفتن تروریزم، به عنوان بزرگترین نگرانی مردم افغانستان وخصوصا مردم هزاره در این قطع نامه عنوان گردیده وتاکید شده است که در صورت بی توجهی دنیا دراین رابطه، یک فاجعۀ بزرگی انسانی در حال وقوع خواهد. تظاهرات کننده گان به دنبال تایید قطعنامه حدود ساعت سه بعد از ظهر پراگنده شدند.

قرار است این قطع نامه توسط هزاره های مقیم در شهرهای دیگر آسترالیا نیز تایید شده و به ارگانهای مربوط ارسال گردد.

عبدالخالق علیزاده (یکی از برگزار کننده گان)