صلح طلب ترین مردم، قربانی حملات و خشونت های خونبار تروریستی

نویسنده: محمد اسحاق فیاض

درحالی که کشته شدن اسامه بن لادن درنزدیکی اسلام آباد در ابیت آباد، ضریب ترتیبات امنیتی را در سراسر پاکستان چند برابر ساخته بود و تمامی نیروهای امنیتی این کشور، برای جلوگیری از حملات خشونت بار تروریستی در حال آماده باشد، بودند، در چنین وضعیتی روز جمعه ۶می ۲۰۱۱حمله تروریستی بالای آرامترین وصلح جوترین مردم یعنی هزاره های کویته پاکستان، رخ داد.

براساس گزارش رسانه ها این حمله تروریستی خونین صبح روز جمعه در منطقه هزاره تاون کویته رخ داد. تروریست های مسلح که سر و صورت های شانرا پوشانده و سوار بر موتر بودند، در نزدیکی قبرستان هزاره تاون بر ورزشکاران و تماشاچیان اعم از اطفال، نوجوانان و جوانان که سرگرم بازی فوتبال بودند، با راکت و کلاشینکوف حمله نمودند که در همان ابتدا ده نفرشهید و بیش از ۱۵ نفر زخمی گردیدند که حال برخی از زخمیان به شدت وخیم است.شاهدان می گویند تروریست ها بدون هیچ گونه هراس از سوی پولیس و دیگر نیروهای امنیتی این کشور با دقت و حوصله مندی دست به قتل عام مردم زدند و پس از انجام جنایت دوباره سوارموتر شدند و فرار کردند.

هرچند وضعیت امنیتی درپاکستان برای توده های مردم، بهتر از وضعیت افغانستان نیست و هزاره های پاکستان نیز اولین بار نیستند که قربانی حملات تروریستی می گردند، اما آنچه سئوال اساسی را در این زمینه مطرح می کند این است که چرا هزاره های پاکستان این گونه مظلومانه قربانی می گردند و قربانی شدن این مردم براساس کدام اهداف شوم است؟ آیا هزاره های کویته، گرفتار باورها خشونت طلبانه مذهبی هستند که گروههای افراطی خشونت طلب مذهبی آنان را آماج قرار می دهند؟ آیا هزاره ها خود دست به خشونت طلبی های مذهبی زده اند که باید تاوان آن را پس بدهند؟.
و یا آیا هزاره های پاکستان با گروههای تروریستی و یا مافیای بین الملل ارتباط دارند که این گونه باید قربانی انتقام گردند؟ یا این که این مردم قربانی مظلومیت و صلح طلبی و بی توجهی دولت مرکزی و ایالتی برای تامین امنیت جانی و مالی خود شده اند؟ پاکستان یکی از کشورهایی است که بیشترین خشونت های فرقه ای و مذهبی در آن رخ داده و می دهد و شاید هزاران انسان در طی یک سال دراین کشور قربانی خشونت های مذهبی و فرقه ای می گردند، ایالت پختونخواه بخصوص پیشاور و پاراچنار و دیگر مناطق این ایالت به عنوان مظهر خشونت های مذهبی روزی نیست که جان انسانی گرفته نشود و قربانی خشونت های فرقه ای نگردد.

ایالت های سند و پنجاب در رده دوم و سوم این گونه خشونت ها قرار دارد، اما در این میان هزاره های کویته آرامترین مردمی هستند که به شدت از هرگونه خشونت های مذهبی بیزارند و بارها ان را محکوم کرده اند. بزرگان مردم هزاره همیشه از همزیستی مسالمت آمیز میان همه مذاهب تاکید کرده اند، اما در عین حال همین مردم بارها توسط افراطیان مذهبی مورد آماج قرار گرفته اند و به شهادت رسیده اند. متاسفانه دست های فتنه انگیزی نیز در تلاشند که هزاره ها را به سوی خشونت های فرقه ای بکشانند که نمونه عینی و خونین آن در ماه رمضان پارسال بود. اما هزاره ها با بیزاری از همه این گونه فتنه انگیزی ها براصل همزیستی مسالمت آمیز تاکید کرده اند.

ازسوی دیگر پاکستان گرفتار خشونت های قومی و قبیله ای نیز است، در ایالت بلوچستان مسایل قومی و قبیله ای بیشتر از خشونت های مذهبی رخ می دهد. رقابتهای موجود میان بلوچها و پشتونها و نیز جریان جدایی طلبی بلوچ در این ایالت از عواملی است که ترورهای خونین و خشونت های زیادی را به دنبال داشته است. تند روان بلوچ طی چند سال اخیر تحرکات زیادی را در این ایالت انجام داده اند، ساکنان غیر بلوچ را بارها مورد تهدید قرار داده اند و نیز تاکنون چندین تن از افراد پولیس و شخصیت های ذی نفوذ ساکنان غیر بلوچ را دراین ایالت به قتل رسانده اند که مهمترین آن مرحوم حسین علی یوسفی دبیر حزب دموکراتیک هزاره در کویته بود.

درکنار این فعالیت ها گفته می شود که رهبرطالبان ملاعمر و چند تن دیگر ازسران این گروه در کویته زندگی می کنند و تعداد دیگری از فرماندهان و اعضای سرشناس این گروه و نیز القاعده پس از آن که امریکا حملات دوام دار هوایی خود را درایالت سرحد، انجام داد، به این ایالت مهاجرت کرده اند. بدین ترتیب دو جریان مسلح در قالب افراطی گری مذهبی و هویت خواهی قومی ایالت بلوچستان را تهدید می کند. اما در این میان هزاره های کویته پاکستان با دوری و بی طرفی از همه جریانهای افراطی و جدایی طلبی، فقط خواهان زندگی آرام و بدور از هرگونه آشوب بوده و هستند و رهبران و بزرگان هزاره بارها در موضع گیری های شان و نیز تلاش های شان روی همین اصول و مبنای زندگی مسالمت آمیز تاکید کرده اند.

رهبران و بزرگان هزاره کویته پاکستان بخصوص شهید حسین علی یوسفی بهترین و بیشترین تلاش ها را در همین راستا انجام دادند و سر انجام شهید یوسفی جان خود را در راستای همین تلاش ها قربانی کرد. اما سئوال اساسی این است که در سایه این همه تلاش های مسالمت جویانه چرا هزاره ها این گونه هدف قرار می گیرند و قربانی می شوند؟ در حالی که این مردم نه طرف دار خشونت های مذهبی هستند و نه در منازعه های قومی و قبیله ای شریک هستند؟.

اما متاسفانه هردو جریان افراطی یاد شده همیشه هزاره ها را آماج کینه توزیها و انتقام گیری های تروریستی خود شان قرار داده اند و امنیت و آسایش و زندگی صلح آمیز را از هزاره ها گرفته اند. رهبران هزاره بارها وضعیت شکنندگی امنیت را نسبت به مناطق هزاره نشین در کویته هم به گوش مقامات دولت مرکزی و هم به گوش مقامات دولت محلی رسانده اند، اما آنچه سئوال برانگیز است این است که هیچ یک از این مقامات توجه لازم را برای تامین امینت هرچه بیشتر مناطق هزاره نشین در کویته انجام نداده اند. فاصله بین بروری و علمدار رود و مری اباد، چند کیلومتر نیست، اما همین مسیر به قتلگاه مردم هزاره و پرخطر ترین مسیر به عنوان تونل مرگ برای هزاره ها تبدیل گردیده است.

سئوال اساسی این است که دولت مرکزی و ایالتی پاکستان چه پاسخی در برابر بی توجهی نسبت به تامین امنیت این مردم در کویته دارند؟ آیا این مردم شهروندان پاکستان نیستند؟ ایا تامین امنیت وظیفه دولت نیست؟ پس اگر قانون اساسی وقانون مدنی پاکستان، تامین امنیت را وظیفه دولت می داند، پس مقامات امنیتی پاکستان چه پاسخی در برابر غفلت امنیتی روز جمعه دارد که در آن ده نفر به شهادت رسیدند؟. در حالی که مسئولین امنیتی حساسیت موجود امنیتی را به خوبی می دانستند و نیز از تجمع جوانان برای انجام مسابقات فوتبال باخبر بودند، آیا پولیس وظیفه نداشتند که امنیت آنان را تامین می کردند؟.

از سوی دیگر در ایالت های پختونخواه و بلوچستان دولت محلی و مرکزی اجاره تشکیل نیروهای ملیشه ای و یا پولیس محلی را برای تامین امینت منطقه و محلی داده اند، اما سئوال اساسی این است که چرا چنین اجازه ای را برای هزاره های کویته برای تامین امنیت شان نداده اند؟ اگر دولت پاکستان توان تامین امنیت هزاره ها را ندارند، باید این اجازه را به آنان بدهند که خود شان پولیس محلی یا ملیشه تشیکل بدهند و دولت پاکستان باید اسلحه و معاش نیروهای پولیس محلی را تامین نماید.

منبع: روزنامه افغانستان

شبکه ی سرتاسری مردم هزاره