مردم هزاره: بت های بامیان: نشانه ای از هنر، فرهنگ و تاریخ مردم هزاره است که توسط طالبان در سال ۲۰۰۱ منهدم شد.
متخصصان آلمانی: بازسازی مجسمه های بامیان ممکن است
بی بی سی
کارشناسان دانشگاه فنی مونیخ آلمان گفته اند که حداقل یکی از دو مجسمه عظیم بودا در بامیان را می توان بازسازی کرد.
مدیران بخش مرمت و بازسازی آثار باستانی در دانشگاه فنی مونیخ روز جمعه (۲۵ فوریه) اطلاع دادند که تحقیقات آنها طی هجده ماه گذشته به این نتیجه رسیده است که بازسازی مجسمه های عظیم بودا در دره بامیان “بسیار دشوار اما امکان‌پذیر” است.
دو مجسمه عظیم بودا در مارس ۲۰۰۱ توسط حکومت طالبان منفجر شدند. پیکارجویان طالبان قصد داشتند با تخریب یادبودهای کیش بودایی، “آثار شرک” را نابود کنند.
سازمان فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) مجسمه‌های عظیم بودا را بخشی از میراث فرهنگی جهان دانسته بود و به همین دلیل از کارشناسان دانشگاه مونیخ برای بررسی امکان بازسازی مجسمه‌ها یاری خواسته است.
هیئت بازسازی آثار باستانی در دانشگاه فنی مونیخ گفته است که بازسازی مجسمه‌ها بسیار دشوار است، زیرا “مجسمه ها به کلی تخریب شده و بخش عمده آنها به سنگ و شن تبدیل شده است.”
برای بازسازی مجسمه‌ها باید از روش‌های سنتی مرمت آثار باستانی تا آخرین دستاوردهای کامپیوتری استفاده کرد.
به عقیده کارشناسان می‌توان استخوان‌‌بندی هر پیکره را با سیلیسیوم از نو ساخت و سپس نمایه آن را با قطعات بازمانده از مجسمه‌های اصلی پر کرد.
از هر مجسمه یک مدل سه بعدی ساخته شده است که قطعات کنده شده را در مکان اصلی آنها نشان می‌دهد.
به نظر کارشناسان دانشگاه مونیخ برای بازسازی یکی از مجسمه‌ها یا باید در دره بامیان کارگاهی بزرگ تأسیس شود و یا بیش از دو تن قطعه بازمانده از مجسمه‌ها به آلمان حمل شود.
قطعات بازمانده از مجسمه‌ها زیر نظارت یونسکو نگه‌داری می‌شوند.
یادگاری از آمیزش فرهنگی
دو مجسمه عظیم بودا، با ارتفاع ۵۵ و ۳۸ متر، در حوالی قرن‌های پنجم و ششم میلادی بر فراز دره بامیان در کنار شاهراه تاریخی “جاده ابریشم” بنا شدند.
این منطقه تا قرن دهم میلادی یکی از زیارتگاه‌های کیش بودایی بود. در عهد باستان در غارها و حفره‌های بیشمار اطراف مجسمه‌ها هزاران راهب بودایی زندگی و عبادت می‌کردند.
پژوهش‌های تازه نشان می‌دهد که دو مجمسه عظیم بودا در دره بامیان در اصل رنگی بوده و از فاصله‌های دور درخششی چشمگیر داشته‌اند.
جامه پیکره‌ها با رنگ‌هایی از آبی تیره تا صورتی و نارنجی مزین بوده است. در دوره‌های بعد مجسمه بزرگتر به رنگ قرمز و مجسمه کوچکتر به رنگ سفید در آمد.
به نظر کارشناسان رنگ کردن مجسمه‌ها به تأثیر از فرهنگ هلنی صورت گرفته است، زیرا یونانیان مجسمه‌های خود را همواره رنگ می‌کردند. احتمال می‌رود که این سنت توسط ارتشیان اسکندر کبیر به این منطقه راه یافته باشد.
به نظر کارشناسان در منطقه بامیان از دوران کهن تا حدود قرن چهارم میلادی آمیزه‌ای از فرهنگ هلنی و ایرانی مسلط بوده است. اما مجسمه‌های بامیان که در قرن پنجم و شش میلادی بنا شده‌اند، آشکارا از سبک پیکرسازی چینی و هندی تأثیر گرفته‌اند.
تصمیم گیری درباره اجرای طرح بازسازی یکی از دو مجسمه بزرگ بامیان، با مقامات دولت افغانستان و سازمان یونسکو خواهد بود.