ازآنجایکه مدت سی سال است مردم افغانستان باپدیده ی شوم جنگ مواجه بوده ودراثرآن نه تنها همهّ شیرازه های نظام اجتماعی دراین کشور ازهم پاشیده است، بلکه این پدیده باعث آواره شدن ملیونها انسان ازخانه وکاشانه اش گردیده است. آوارګی شاید معنی ومفهوم متفاوت داشته باشد ولی برای مردم افغانستان آوارگی بلایی است که قربانی های زیادی را درپی داشته است. زیرا این مردم بعد ازفرار ازصحنه های داغ جنگ و نیزازخطرمرگ نجات نمی یابند واکثرا درمسیرراه بسوی کشورهای دیگرتلف می شوند. باید گفت باوجود این شرایط تاحال هیچ کسی دراین مسیرهیچ ارگانی بطورکافی بامهاجرین افغانستانی همدردی وهمکاری لازم را نداشته است.
باآنکه مهاجرت مردم افغانستان درمدت سی سال گذشته درمراحل مختلف وعوامل متفاوت داشته است اما درظرف هشت سال گذشته وبعد ازسقوط طالبان دراین کشوروحضور بیش ازچهل کشور جهان برای مبارزه باتروریزم ودهشت افگنی نه تنها دردی را دوا نکرده است بلکه به مهاجرت این مردم قوت بیشتر داده است. زیرا این مردم درشرایط فعلی اززاویه های مختلف مورد تهدید قرار گرفته اند زیرا بمباردمانهای بی موجب ازسوی نیروهای غربی که روزانه ده ها نفرغیرنظامی را به کام مرگ فرومی برد ازیک طرف ونیرومند شدن گروه طالبان وسازمانهای تروریستی ازسوی دیگرگراف فرار ازافغانستان را به بالاترین حد رسانده است.
اگر به پیامد این مهاجرت ها دقیقا نگرسته شود واقعن هم برای کشور افغانستان وهم برای کشورهای میزبان، این شرایط نگران کننده است، اما ایکاش این معضل را میتوان مهارکرد که آن نیزازتوان دولت ومردم افغانستان بیرون است، زیرا دولت افغانستان طوریکه برای همه دنیا آشکار است یکی ازضعیف ترین دولت ها بوده است چون تمام قوت های حکومتی دراین کشورنیازمند کمک های خارجی می باشد.
اگرچند بعدازسقوط طالبان عده زیادی ازکشورهای جهان تعهد سپردند که برای بازسازی افغانستان وآوردن یک نظام دمکراتیک وامنیت پایدار، مردم افغانستان را یاری نمایند وبه این لحاظ بود بیش ازچهل کشورجهان عملاّ وارد افغانستان گردیدند، اما این حضور نظامی درطول ده سال ثمرهّ نداشته است زیرا باوجود مصرف بیش از ۵۴ ملیارد دالر دراین مدت هیچ تغییری دراین کشورمشاهده نمی شود هشت سال فعالیت نیروی های خارجی درافغانستان به جزازدست دادن صدها سرباز وهزینه ملیون ها دالر برای خارجی ها وخراب شدن بیش ازحد وضعیت اجتماعی درافغانستان ثمره دیگری نداشته است. اگرواقعا گفته های کشورهای غربی درقبال افغانستان درست است واین کشورها درمقابل همه پروتوکولهای خویش درقبال همکاری بشردوستانه ی خویش درمورد افغانستان صادق هستند میتوانند دامنه این بد بختی هارا ببندند وآنهم درصورت قابل حل است که ما حداقل عمق مشکلات مردم افغانستان را بفهمیم افغانستان درطول بیش ازسی سال جنگ، مهاجرین زیادی را به دنیا عرضه کرده است. برای همه دنیا تنها لازم بود فقط به حرف های این آوارگان گوش میدادند وریشه ی مشکلات آنها را درک می نمودند. اگراین کارصورت میگرفت، حال همه پروژه های کشورهای دوست درافغانستان به پیروزی میرسید وما کمترین مشکل را درآن میدیدیم. همهّ دنیا ودراین اواخرار مخصوصاّ اروپا میزبان دها هزار مهاجر افغانی است ولی به هیچ عنوان با این افراد کسی توجه ندارند. درحالیکه اگرکشورهای زیدخل در قضایای افغانستان وخصوصا اروپا باشنیدن سخن های این آوارگان میتوانند عمق مشکلات موجود درافغانستان را درک نمایند وبعد ازآن دیگرشاید لازم و ضرورت به حضور نظامی وادامه جنگ درآن کشور نباشد. به طورمثال دراولین نقطه مرزی اروپا یعنی کشوریونان ما شاهد دها هزارمهاجرافغانی بوده وهستیم. به این آوارگان جنگی تاحال نه تنها کسی توجه نکرده بلکه همیشه ودرهمه جا ازسوی نیروهای امنیتی کشوریونان موردلت وکوب، وحتک حرمت قرار گرفته وهریکی ازآنها تجربه چندین بارزندانی شدن را دراین نقطه ازخاک اروپا باخود دارند. به همه دنیا وخصوصا سازمانهای خیریه بین المللی وعدهّ کثیرازخبرنگارانیکه ازیونان وخصوصا بندرپاترادیدن کرده اند معلوم است که نقض مستقیم حقوق بشربیشترازهرجای دنیا نسبت به مهاجرین دراین کشور(یونان) صورت میگیرد علاوه برهمه ی بدبختی ها ومشکلاتی که مهاجرین افغانی دریونان باآن مواجه است. درماه جولای سال ګزشته تنها پناه گاه مهاجرین درشهرپاترا که همان خیمه های پلاستیکی وخودساخته آوارگان افغانی بود ورفته رفته به کابل کوچکی تبدیل شده بود متاسفانه توسط کشوریونان تخریب گردیده وهزاران مهاجر ازآنجا فراری داده شد . اگرچند عده زیادی ازاین مهاجرین مستقیما به افغانستان دییورت گردیدند ولی بازهم عدهّ ازآنها که به شهرهای دیگریونان ازجمله شهرآتن فراری شده بودند بامشکلات زیادی مواجه شده اند زیرا هیچ سرپناهی برای آنها وجود نداشته وهمه مجبورند درخیابان وزیرپلچکها بخوابند که این کارعلاوه ازایجاد رعب ووحشت هرشهروند این کشورکه متاسفانه ذهنیت بسیار بدی درقبال مهاجردارند، باعث مشکلات زیادی دیگری نیزخواهد گردید. که درآن میان عدم امنیتی و صحی آنها، خطر بروزمرضهای خطرناک را نیزبه دنبال خواهد داشت.
بدین لحاظ مجمع فرهنگی وهنری نور که تنها موسسه خیریه وهمکار بااین مهاجرین درشهرآتن است، نظربه امکانات اندکی که دارند توان هیچ نوع همکاری بااین آواره گان را ندارد، لذا بادرنظرداشت مسایل ومفاهیم بشردوستانه وخیریه ، ازریاست محترم سازمان ملل متحد، موسسات حقوق بشری، سازمانهای خیریه وهمه انسانهای خیردرتمام دنیا تقاضامندیم مارا دراین زمینه همکاری نمایند. تا توانسته باشیم به مقدار ازمشکلات این آوره گان جنگی پاسخ انسانی گفته باشیم.
انجمن فرهنګی و هنری نور – یونان