به نامِ خداوندِ عدالت و آزادی
به ارواحِ شهدای مقاومت، به ویژه یاران شهید مان در حادثه‌ی اخیر درود می فرستیم و با خانواده های شهدا ابراز تسلیت و همدردی داریم. با تاسف در حادثه‌ی اخیر، به اثرِ حملات هوایی نیروی جهل و تجاوز جوانان رشید ما شهید گردیدند و از جمله نوعروس خانواده ای نیز با تمامِ آرزوهایش در دل خاک خوابید. ما این گونه حملات را اقدام اول و آخر حلقه‌ی استبدادی و جنایتکار نمی پنداریم و همواره شاهد بوده ایم که از زابل تا کابل و از غور تا بدخشان، بغلان، بادغیس و سایر ساحات این کشور خونِ مردم بی گناه ریختانده شده است. سالها مردمِ ما در کوره های آتشِ تلخ تجربه بوده اند و رنجِ انسانِ هزارستان را به خوبی حس کرده اند. مردمِ عزیز ما خاطراتِ تلخ غرب کابل را به یاد دارند و تا هنوز سخنان آن پیشوا و پیر پشمینه پوش را از یاد نبرده اند. بابه مزاری بزرگ(ره) در غرب کابل گفته است:”هیچ دشمنی ما را مستقیم شکست داده نمی تواند، فقط خاین تربیت می کند”؛ او در اوجِ تبلیغات و فتنه های پیاپی باز هم تاکید کرد که:” از خدا خواسته ام خون ام در کنارِ شما بریزد”. مردمِ غیور، شجاع و فداکار! این سخنان آن پیشوای بزرگ، منبعِ الهام برای نیروی دفاعی شماست. ما نیز در شرایط ناگوار امروز تعهد کرده ایم تا در خط بابه مزاری، همچنان جسور و استوار در کنار مردم باشیم و مشقِ ایثار نماییم.
در این روزهای پر از توطئه و فتنه لازم است تا حقایق با مردم در میان گذاشته شود. بدیهی ست که این حادثه، دیر یا زود آمدنی بود. شواهد و اسنادِ کافی وجود دارد و باری در زمستان ۱۳۹۹ با وکلای مردم نیز شریک گردید و تمامِ حوادثِ پیشبینی شده در جریان گذاشته شد. حلقه ای متشکل از افراد خاصِ درون حکومتی و عناصر بیرونی در تبانی با خاینانِ داخلی برنامه و طرحِ حمله را داشتند. بر اساس طرح، مواضع “جنبش مقاومت برای عدالت” را شناسایی می کردند و پلان های شان مشخص بود. حلقه‌ی مزبور در کنارِ طرح حمله‌ی کلان، همکاری روشن با کوچی های مسلح داشت. ما در سنگرهای کجاب، جلریز و حصه‌ی اول بهسود، با تروریستان جنگیدیم و بارها شاهدِ پرواز چرخبال، عکس برداری و انداختِ روشن افگن ها از سوی این حلقه‌ی فاسد و خیانتکار به مردم کشور نیز بودیم.
در کنارِ حوادثِ مهم در غور، کابل و سایر جای ها، این حلقه‌ی فاسد از هیچ تلاشی در جهتِ حذف نیروی دفاعی مردم دریغ نکرد. بودجه های هنگفتی مصرف شد تا جنبش مقاومت را متلاشی کنند، حتی کمین کردند و زهر پاشی در غذا و سایر کارهای خلافِ رویه‌ی جنگی را انجام دادند. تا اینکه دشمنی شان را علنی نمودند و در بهسود، بر خلاف تمام ارزش ها، از هیچ جنایتی دریغ نکردند. بر خانه های مسکونی حمله نمودند، تاراج کردند، آتش زدند، بر حریم امنِ خانواده ها، شبانه، بی اطلاع قبلی یورش بردند. مکاتب، مرکز آموزشی و پایگاه جنبش مقاومت را بمبارد کردند و فشرده هر چه در توان داشتند، مرتکب شدند. با توجه به آنچه گفته آمدیم، در این شرایط حساس تاریخی، چند نکته را با مردم کشور در میان می گذاریم:
۱:) تداومِ حکومت با حضورِ شخصِ اشرف غنی نه توجیه پذیر است و نه دیگر قابل تحمل. لازم است تا اقوام، جریان ها، احزاب و نهادها، چهره های سیاسی و تمامِ مردم کشور با توجه به منافع علیای کشور و با مشارکت عادلانه‌ی همه اقوام، زمینه‌ی نجات کشور را از بحران فراهم نمایند و متحدانه در مقابلِ جهل، عقده گشایی و ستمِ آشکار علیه مردم بایستند و با بنیادگذاری نظام جدید امنیت و توسعه را به ارمغان بیاورند، گفتنی ست خواستِ ما پیرامونِ نوعیت نظام، همان خواست رهبر شهید بابه مزاری(ره) است که در بیانیه های پیشین به آن پرداخته شده است.
۲:) جنبش مقاومت برای عدالت علیه هیچ قوم، جریان و اشخاص نبوده است. فقط در جهتِ تامین امنیت، با روش استفاده از “دفاع مشروع” سالها مبارزه‌ی جدی نموده است. علیه نظام نیز نبوده است و همواره در جهتِ خدمت به مردم تلاش ورزیده است. ما در این شرایط، از نیروی امنیتی کشور می خواهیم تا ابزارِ دست حلقه‌ی جنایتکاران قرار نگیرند و به ارزش ها، مقدسات و منافع مردم بهسود احترام بگذارند. مجدانه تاکید می ورزیم که مکاتبِ دانش آموزان را رها کنند، تا آنها از درس و از جمله امتحاناتِ آخر سال محروم نشوند. علاوه بر این از گشت و گذار در ساحاتِ مسکونی و حریمِ خانه های مردم جدا بپرهیزند.
۳:) حسنِ نیتی از سوی حکومت کابل برای جامعه‌ی هزاره وجود ندارد. هیچ گاه در راستای حل مسایل مردم ما قدم های جدی برداشته نمی شود. بر فرض نیت نیک نسبت به هزاره ها، لازم بود تا بر اساس وعده ها، به زودترین فرصت ممکن، امرِ ولایت شدن بهسود، جاغوری و دایزنگی صادر می شد. علاوه بر این یک قلِ اردو نیز در جهتِ تامین امنیت مردم ما به وجود می آمد. پس از حادثه‌ی خونین بهسود، حکومت در تلاش است تا با اربکی سازی، خاک به چشم مردم بزند و تنش داخلی به وجود بیاورد و حضورِ کوچی های متجاوز را سهل تر کند. ولی این خیال پردازی ها به واقعیت نمی پیوندد و مردمِ ما بیدار و حساس اند.
۴:) برای گرفتاری نیروهای دفاعی مردم جایزه تعیین نکنید. وعده ها و فریب ها کارساز نیست. تبردارانِ خیانت را به عنوان متنفذ به بهسود نیاورید و بیش از این با ساختن سناریوهای دروغی و جمع آوری مصاحبه ها خود تان را مسخره نکنید. ما به خاطرِ منافع مردم صبر و بردباری پیشه کرده ایم و جنگ افروزی و جنگ در خانه را به نفعِ صاحب خانه نمیدانیم. ولی به پاس حمایت های مادی، احساسی و معنوی مردم خویش و به خاطر پاسداری از خون ۱۰۰ تن شهید گلگون کفنِ جنبش مقاومت، در فصل تجاوز کوچی، در کنارِ مردم می ایستیم و شجاعانه از سرزمین خویش دفاع می کنیم. در صورت لزوم، فراخوان عمومی می دهیم و دست متجاوز را کوتاه می کنیم.
در پایان از همه‌ی کسانی که ما را با روش های مختلف، حمایتِ مادی، احساسی و معنوی می نمایند تشکر می کنیم و بار دیگر به روح شهدای راه آزادی، درود و صلوات می فرستیم.
با احترام
جنرال علیپور؛ فرمانده‌ی عمومی جنبش مقاومت برای عدالت
۱۴ حمل ۱۴۰۰ هجری، خورشیدی