نویسنده: ایدا اصغری
به دنبال درخواست وزیر امورمهاجرین افغانستان از کشورهای اروپایی در مورد عدم دپورت پناهجویان افغانستان از این کشورها ۷۵ پناهجوی افغانستانی در بازداشتگاه‌های سویدن و ۵ پناهجوی دیگر در ناروی به سر می‌برند.
پلیس ناروی و سویدن اجازه کمک های حقوقی را به این پناهجویان نمی دهند و از داشتن وکیل محروم اند.
تعدادی از این پناهجویان بیش از چهار هفته می‌شود که بازداشت‌شده‌اند. شرایط این بازداشتگاه‌ها سخت است و پناهجویان روزانه وقت اندکی برای هواخوری دارند. عدم دسترسی به‌موقع به دکتر و دارو و درمان برای پناهجویان که مشکلات جسمی و روان دارند از مشکلات دیگر این پناهجویان است. بعضی از این پناهجویان معلول اند.
مقامات این دو کشور کوشش می‌کنند شرایط این زندان‌ها را سخت‌تر کنند تا پناهجویان خود برگه بازگشت را امضا کنند و به افغانستان برگردند.
وزیر امور دادگستری و امور مهاجرت سویدن، مورگان یوهانسون در گفتگویی با رادیو سویدن در مورد درخواست افغانستان برای توقف کامل دپورت پناهجویان گفت که مسئولیت شهروندان افغانستان بر عهده دولت افغانستان است و این کشور نمی‌تواند از این مسئولیت سرباز بزند و این مسئولیت را به دوش کشور دیگری بی اندازد.
وزیر دادگستری سویدن می‌گوید که ما اطلاعات خود را در مورد افغانستان و کشورهای دیگر از اداره مهاجرت سویدن می‌گیریم و آنها این اطلاعات را از داخل کشورها به دست می‌آورند. بر اساس گزارش اداره مهاجرت وضعیت امنیتی در سال گذشته در افغانستان بد تراز قبل نشده و دپورت پناهجویان مانند گذشته ادامه خواهد یافت.
اما قرار گزارش‌های یوناما آمار کلی تلفات غیرنظامیان دریازده ماه نخست سال ۲۰۱۴ در مقایسه بازمان مشابه آن در سال ۲۰۱۳ ۱۹ درصد افزایش‌یافته است.
دریازده ماه سال ۲۰۱۴ بیش از ۹۶۱۷ نفر غیرنظامی در افغانستان قربانی حملات شده‌اند که ۳۱۸۸ کشته و ۶۴۲۹ نفر زخمی شده‌اند.
گروه تروریستی طالبان مسول ۷۵ درصد حملات در این گزارش معرفی‌شده. بر اساس آمار یوناما، تلفات کودکان نسبت به سال گذشته، ۳۳ درصد و تلفات زنان ۱۲ درصد افزایش‌یافته که بیانگر بالاترین سطح آمار تلفات غیرنظامیان از زمانی است که یوناما ثبت تلفات غیرنظامیان را از سال ۲۰۰۹ در افغانستان آغاز کرده.
در سال ۲۰۱۵ نیز حملات گروه‌های تروریستی طالبان ادامه دارد و تاکنون هزاران نفر قربانی ماین های کنار جاده‌ای، حملات انتحاری، اختلاف و گروگان‌گیری شده‌اند.
۵ روز قبل ۳۱ نفر که تعدادی از آنها از طرف رژیم منفور ایران دپورت شده بودند توسط گروه طالبان گروگان گرفته‌شده و تا هنوز از سرنوشت آنها خبری در دست نیست. مقامات نظامی و ملکی افغانستان نیز در مورد سرنوشت این پناهجویان گروگان گرفته‌شده تا هنوز سکوت کرده‌اند و پادرمیانی بزرگان منطقه برای رهایی این افراد به شکست مواجه شده است. گروه تروریستی طالبان و یا گروه‌های همکار با آنها دو اتوبوس حامل این پناهجویان را در مسیر راه کابل متوقف می‌کند و از مسافران کارت شناسایی می‌خواهند. بعدازآن مسافران هزاره این اتوبوس‌ها را پیاده می‌کنند و با خود می‌برند.
تا هنوزاز میان صد ها پناهجویی که از ناروی به افغانستان دپورت شده تنها دو نفر توسط وزارت امور مهاجرین دوباره به ناروی فرستاده‌شده و این مسئله امیدوارهای زیادی را برای پناهجویان افغانستانی در کشورهای مختلف خلق کرده است که دپورت اجباری شاید متوقف شود.
در بین هشت کشوری که بیشترین پناه‌جو را در اروپا دارد تنها نیجریه و افغانستان است که پناهجویان دپورت شده را می‌پذیرد. کشورهای دیگر تنها زمانی پناهجویان دپورت شده را قبول می‌کنند که کارت شناسایی، پاسپورت و برگه‌ای را همراه خود داشته باشند که خود آنها خواسته‌اند دوباره به کشور برگردند.
اما پناهجویان افغانستان را معمولاً با برگه‌های دپورت می‌کنند که توسط خود پلیس ناروی ساخته‌شده. بین این پناهجویان کسانی نیز هستند که اصولاً از افغانستان نیستند بلکه از کشورهای مثل پاکستان و ایران آمده‌اند و خود را از افغانستان معرفی کرده است.
پافشاری و مقاومت وزارت امور مهاجرین افغانستان مانند کشور سومالی و ایران می‌تواند شرایط را برای پناهجویان افغانستانی در اروپا تغیر دهد.
علی اکبر نوابی
کارشکنی در ارتباط با پناهجویانی که از سویدن و ناوری دیپورت می شوند از طرف سفارت افغانستان در اسلو و شخص وزیر منیژه باختری است. همانگونه که اطلاع دارید اتباع پاکستان و ایران خود را به نام تبعه افغانستان در ناروی و سویدن معرفی می کنند و سفارت در بدل رشوه هویت آنها را تایید کرده و پناهجویان زیر سن قانونی از پاکستان و ایران به نام افغانستانی پناهندگی می گیرند. سال گذشته دو خانواده که ده سال قبل از پاکستان بودند و به نام افغانستانی اقامت ناروی را دریافت کرده بودند. هویت پاکستانی شان افشا گردید. از طرف شخص ریس جمهور وقت (کرزی ) به سفارت هدایت داده شده بود که در مورد اینها تحقیق صورت گیرد. با وجود اینکه اسناد(یکی از این افراد در حکومت پاکستان منصب دار بوده است) در باره تابعیت پاکستانی این افراد موجود بود شخص سفیر مبلغ پنج میلیون کرون ناروی از دو خانواده در یافت کرد که هویت افغانستانی این اشخاص را تایید کند. به این شرایط که پدر یکی از این افراد از پاکستان به کابل رفته و خود را مقیم آنجا نسان می دهد تا وزارت خارجه هم تایید کند. در ضمن آثار انگشت و اسکن شبکیه چشم این افراد توسط اداره ثبت نفوس پاکستان تایید شده بود که در وقت دریافت تذکره پاکستانی از اینها اخذ شده است.
حالا با این اوصاف دولت ناروی و سویدن چه کاری می تواند انجام دهد.