به زودی شماری از نامزدوزیران پیشنهادی رأی اعتماد می گیرند و شماری دیگر هم از گردونه حذف می شوند. احتمالا به جای حذف شده ها تا روزها و هفته های دیگر یا به دلیل تعطیلات زمستانی پارلمان تا چند ماهی دیگر، چهره های دیگری معرفی می شوند. می خواهم بگویم، وزارت خانه ها به هرطریقی ممکن صاحب وزیر خواهند شد.
به این خاطر می گویم که نگرانی اصلی شهروندان الزاما نباید خالی ماندن وزارت خانه ها باشد. ما به نظر می رسد نگرانی مهمتری داریم که باید برجسته شود. این نگرانی، این است: چه کسی وزیر خواهد شد؟ این سوال را ما به عنوان شهروندان لازم است هم از خود مان بپرسیم، هم از کسانی که به زور رأی ما در پارلمان عربده می کشند، یخن کشک می کنند، معامله می کنند و به وزیران پیشنهادی رأی می دهند.
پاسخ به این سوال اما زمان می برد. تاکنون تمامی چهره های پیشنهادی حرف زده اند، برنامه های شان را گفته اند و به مقدار کافی کمپاین هم کرده اند. حالا زمان داوری است. زمان داوری برای ما که بیرون از محوطۀ پارلمان ایستاده ایم و برای کسانی که در اندرون آن، بر مسند تعیین وزیر نشسته اند. اگر نامزدوزیرانی رأی بردند و وزیر شدند و بعد در فردای نشستن بر کرسی وزارت، بر سر دروازۀ شان نوشتند: تعصب، بیکاری، بی کفایتی و خوش خوری، روا باشد؛ آن وقت زمان داوری در باب واکنش مردم و تصمیم وکلای مردم در پارلمان فرا خواهد رسید.
معنای این سخن این است که اعضای ولسی جرگه در کنار تمامی ملاحظاتی که در تصمیم گیری شان نقش دارد، نقش داوریِ روز مبادای مردم را نیز از یاد نبرند. کابینۀ کارا به همان میزان که بسته به تصمیم و تعیین رییس جمهور و وزرا هست، به میزان تصمیم عاقلانه و عادلانۀ اعضای ولسی جرگه نیز ربط دارد. یکی از پدیده های جدید این است که فردا، این نسل صرفا بی کفایتی حکومت یا یک وزارت خانه را به خطای رییس جمهور یا ناکارایی وزیر نسبت نخواهند داد، به موازات انتقاد از حکومت، ولسی جرگه را نیز مقصر اصلی خواهد دانست.
حرف شخصی ام را بگویم: تا یک سال یا یک سال و اندی دیگر، انتخابات ولسی جرگه از راه خواهد رسید. بخش قابل توجهی از چهره های فعلی پارلمان دوباره نامزد خواهند شد، در آن زمان، معیار رأی من به آن ها، کابینه ای خواهد بود که به آن همین نامزدوکلا، رأی اعتماد داده بودند. از این منظر، دادن رأی اعتماد به نامزدوزیران برای اعضای ولسی جرگه آخرین فرصتی است که می توانند از آن بر عدد دستاوردها و کارهای نیک شان بیفزایند، اگر که حتا تار مویی کار نیک در کارنامۀ اعمال شان پیدا شود.