نویسنده: عبدالله وطندار
امریکادر بدل آزادی یک سربازش، پنج عضو ارشد پیشین طالبان را از زندان گوانتانامو آزاد کرد. وزیر داخله و معاون استخبارات طالبان هم در میان این آزاد شدگان است. چه تعداد از شهروندان افغانستان را اینها شکنجه و نابود کردند؟ شاید هیچ وقت ندانیم.
دو نفر در میان این آزاد شدگان از سوی سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر از جمله ” دیده بان حقوق بشر ” به صورت مستند متهم شده اند که هزاران فرد ملکی و بی گناه غیر پشتون را صرفا به خاطر تعلق قومی شان کشته اند. این دو نفر یکی ملا فاضل معاون وزارت دفاع طالبان از چارچینوی ارزگان است، و دیگری ملا نورالله نوری از شاهجوی زابل است که مدتی والی بلخ بود. هر دوی اینها در خطوط مقدم جنگ در شمال افغانستان جنگیده اند، و چند سال قبل دیده بان حقوق بشر، خواستار محاکمه ای بین المللی این دو و ملا دادالله به اتهام جنایت علیه بشریت و … شد.
ملا نوری و ملا فاضل را نیروهای دوستم در قندوس دستگیر کرده بودند. بعید است که اینها به همین سادگی خانه نشین شوند و دست از وفاداری به طالبان و افکار شان بشویند. چه اینها به افغانستان برگردند یا نه، آزادی شان برای طالبان، دست آورد مهمی است. اگر این پنج نفر در قطر بمانند، به احتمال زیاد به تقویت مالی طالبان و گسترش روابط شان با شیوخ سلفی، تندرو و پولدار عرب خواهند پرداخت. اگر اجازه ای بیرون شدن از قطر را بیابند، روحیه ای نیروهای طالبان در میدانهای جنگ را تقویت خواهند نمود، و جایگاه شورای کویته در میان دسته های مختلف بنیادگرایان مسلح را تحکیم خواهند کرد.
در هر دو صورت این خبر برای مردم افغانستان و مخصوصا بازماندگان قربانیان جنایتهای این پنج نفر، خبر فوق العاده تلخ است. تلخ تر اما این خبر باید برای بقایای جبهه ای شمال و مخصوصا دوستم باشد. به نظر می رسد که امریکا، آرام و بی صدا در حال جمع کردن جل و پستک است، و مهمتر از همه این واقعیت را پذیرفته است که طالبان و افکار شان بخشی از آینده ای افغانستان خواهند بود.
آزادی این پنج ملا به ما می گوید که پایان یک دوره، آغاز شده است. زنگ ساعت، کوک شده است و تیک تیک اش را می توان شنید. هر تیک ما را به چگونه سرنوشتی نزدیکتر می کند؟