نویسنده: عزیز جعفری
در آستانه دور دوم انتخابات ریاست جمهوری بازهم بازار رای فروشی و رای گیری بیش از پیش رونق یافته است ،هدف از این معامله سیاسی در بازار های دمکراتیک داد و ستد حقوقی است ، یک شهروند رای خود را رایگان برای خریدار این طلای گران قیمت نمی دهد بلکه در مقابل آن ، یک مطالبه حقوقی دارد و در ساده ترین سطح آن بهبودی اوضاع زندگی خود را مطالبه می کند، البته این مطالبه ساده و سطحی از سوی شهروندانی مطرح می گردد که در کشور مطبوع ، حقوق اساسی انها ضایع نشده باشد.
مورد ظلم وستم قرار نگرفته باشد بلکه در اثر کم کاری های مجریان امور از حمایت های حقوقی اولیه محروم شده باشند اما بادادن رای به فرد و گروه خاص به خدمات اجتماعی خوب تر می خواهد دست پیدا کنند ، اما هدف این کلام مورد است که یک شهروند ویا گروهی اجتماعی به دلیل وابستگی های خاص فکری و خونی حقوق اساسی انها پایمال شده باشد ، مورد نسل کشی قرار گرفته باشد ودر پشینه تاریخی محرومیت را در سایه استبداد تحمل کرده باشد.
در این صورت بجا است در قدم اول در عصر که فریاد آزادی و برابری سر داده می شود به رسمیت شناختن حقوق ضایع شده ای تاریخی خود را مطالبه کنند که تا از این طریق اعاده حیثیت تاریخی نمایند، بسنده کردن به مطالبات مادی و روز مره بدون در نظرگرفتن مطالبات تاریخی نشان از عدم بلوغ سیاسی و عدم درک فرصت های تاریخی از سوی این گروه اجتماعی است ، در عصر که مردم سالاری و حقوق بشر به عنوان یک ارزش و هنجار تلقی می شود و دو لت ها برای مشروعیت سیاسی خود به مردم مراجعه می کند، فرصت آن است که این مردم و ملیت” شکایت های” تاریخی خود را در دادگاه مردم سالاری و عدالت اجتماعی باز گو نمایند،اگراز فرضیه تیوریک این موضوع بگذریم و به نمونه عینی آن در افغانستان نگاه به انداریم ذکر سرنوشت مردم هزاره به عنوان یک نمونه ، خالی از فایده نیست ، بر اساس شواهد تاریخی ، هزاره ها یکی ازگروههای قومی است که از محرومیت اجتماعی و تصفیه حساب های قومی به شدت رنج برده است اما امروز این گروه اجتماعی در مرکز توجهات ملی قرار گرفته است و رای هزاره ها در سر نوشت زعیم آینده کشور تعیین کننده است به خصوص که بستر انتخاب این زعیم از معبر گرایش های قومی میگذرد پس وظیفه هزاره ها در این فرصت تاریخی این است که “رای خود را رایگان” به این و آن بذل و بخشش نکنند ، اما واکنش هزاره ها نسبت به انتخابات به سه دسته تقسیم بندی می گردد.
یکم : آرای عموم مردم که در مقابل زندگی بهتر و بهبودی اوضاع زندگی روز مره ارایه می گردد که درجای خود قابل ارزش است و یک خواست دموکراتیک ارزیابی میشود اما بدون مطالبه حقوق ضایع شده تاریخی این گروه انسانی ، رای رایگان تلقی می شود.
دوم : واکنش حلقات قدرت طلب در جامعه هزاز ه نسبت به انتخابات که کوشش می کنند در روند حرکت قدرت طلبی خود را سهیم کنند ، این حرکت در باطن خودیک حرکت سایه و طفیلی است زیرا نهایت این حرکت ، فقط همراهی قدرت مندان است و بس ، گرفتن چند مقام و چوکی برای مدت موقت درد محرومیت تاریخی را درمان نمی کند چنانکه در یک دهه گذشته نشان داد که آرای خود را به قیمت کم ارزش به این وان به فروش رساندند.
سوم : طیف اندک از هزاره ها که صدایش در این هیاهو ی سیاسی کمتر شنیده می شود به فکر اعاده حیثیت تاریخی هزاره ها می باشند و داد خواست حقوقی -تاریخی دارند و از کاندیداها ی مطرح می خواهند که مو ضع خود را در قبال تاریخ خونبار هزاره ها مشخص کنند و وعده دهند در صورت پیروزی به عنوان رییس جمهور از جفا و ظلم که رژیم های گذشته در حق این مردم کردند عذر خواهی شود ، محرومیت و حق طلفی این قوم را به رسمیت بشناسد ،رای دادن در مقابل چنین مطالبه سیاسی و حقوقی رای رایگان شمرده نمیشود ، اگر این نسل کور و پیرو هزاره موفق به این داد کرد . خواست نشود ، نسل های بیدار آینده چنین کار را خواهند کرد.