نویسنده: حسین زاهدی
منبع کابل پرس
چندین سال است که قدیسان سیاه رو با عمامه های سیاه و سفید، به دستور قدیسان سیاه روتر از خودشان در افغانستان و پاکستان میان مردمان متدین اما از همه چیز بیخبر برآنند که به “روز نام نهاد جهانی قدس ” وجهه مذهبی بدهند، آیه تفسیر میکنند، حدیث میاورند و روایت نقل مینمایند، تا مردمان بیشتر را به سرک ها بکشانند و به عنوان شاخ و شانه نشاندادن به رقبایی سیاسی رژیم ایران در خارج از کشور نمایش مضحک براه بی اندازند.
این روز نام نهاد (روز قدس) میان دانشجویان و قشر تحصیل کرده جامعه به گونه ی دیگری تعریف می شود، از این روز به عنوان حمایت از مردم مظلوم فلسطین تعریف و توجیه میگردد تا رنگ و لعاب انسانی و انساندوستی به آن بمالند.
در تعریف سوم از این روز، میان کشورهای عرب و سنی مذهب به عنوان روز وحدت مسلیمین به گونه اغراق آمیز مطرح می شود که تا اکنون نتیجه ی معکوس داشته و نتوانسته است اذهان جوامع عرب و سنی مذهب را اقناع نماید. اگر چنین نیست چرا جوامع عرب از این روز تجلیل نمی کند و با ندای جمهوری اسلامی ایران همنوا نمی شود. ما شاهد برخورد های خشونت آمیز در برابر تظاهر کنندگان حامی (روزقدس) از سوی گروهک های تروریستی که از حمایت مالی و معنوی کشور های عربی برخوردار هستند هستیم، که جان صدها تن را تا اکنون گرفته است.
اگر جمهوری اسلامی ایران از روز قدس به عنوان حمایت از مسلمانان مظلوم فلسطین عربده کشی میکند چرا در برابر کشور چین و هم پیمان اقتصادی و سیاسی اش که ملیون ها مسلمان چینی را در بدترین شرایط ممکن سرکوب میکند، میکشد و زندانی می نماید سخن به زبان نمی آورد! چرا در برابر کشور میانمار (برمه) که نظامیان آن کشور با همکاری مردمان غیر مسلمان آن صدها زن و کودک و پیر و جوان را زنده – زنده به جرم مسلمان بودن به آتش کشید، سکوت بیشمارنه نمود. چرا در برابر کشور روسیه که مسلمانان چچنی را به صورت فجیح آن سرکوب کرد شعار (چچن حمایتت میکنیم و مرگ بر روسیه ) را سر نداد؟ مسئله صرب ها و مردم مسلمان بوسنیا بماند سرجایش خودش.
جمهوری اسلامی ایران اگر به “روز قدس” وجهه ی انسانی و انساندوستی می بخشد، چرا از مردم کره ی شمالی که در بد ترین وضعیت ممکن زندگی میکنند حمایت نمی نماید و در روز جشن توقف جنگ دو کره در سال جاری نماینده اش در کنار سران مستبد کشور کره ی شمالی در پایتخت آن کشور می ایستد و آنانرا یک به یک در آغوش می کشد، زوال انسانیت را به تماشا می شیند و عکس های یادگاری می اندازد. از این گونه مثال ها و شواهد میتوان ده ها و صدها مورد را فهرست نمود اما چه سود؟!
روز قدس قبل از هر چیزی روز مانور و قدرت نمایی جمهوری اسلامی ایران است و یک حرکت کاملن سیاسی، نه وجهه مذهبی دارد، نه وجهه انساندوستی و نه به هدف اتحاد و وحدت مسلمانان طرح ریزی شده است.
دلیل شکل گیری “روز قدس” دلخوری و آزردگی سران جمهوری اسلامی ایران از امریکا و رژیم اسرائیل بدلیل حمایت آن حکومت ها از حکومت ساقط شده ی شاهی ایران بود، پس از روی کار آمدن رژیم جمهوری اسلامی در ایران، ملاهای بر سر قدرت آمده در ابتدایی حکومتداری بر آن شدند که چگونه میتوانند در برابر امریکا و اسرائیل به پرخاش گری و قدرت نمایی رو آورند، یکی از طرح های مقابله با امریکا و اسرائیل اعلان آخرین جمعه ماه رمضان به نام روزجهانی قدس به بهانه ی حمایت از مظلومیت مسلمانان فلسطین بود.
براستی من هزاره شیعه میان این بازی های کثیف سیاسی رژیم ایران زیر نام وحدت مسلمانان جهان، آزادی قبله اول مسلمانان و حمایت از مردم مسلمان و مظلوم فلسطین (روجهانی قدس ) چگونه میتوانم سهم در این بازی مضحک نگیرم وهمچنان مسلمان شیعه اما “آگاه و با شعور” باقی بمانم؟ آیا تا اکنون از خویش پرسیده ام که اگر به سیاهی لشکر سیاه اندیشان نپیوندم و عربده نکشم ، ایمان و باورم خدشه دار خواهد شد؟ جواب ساده و مثبت است، کافیست به تاریخ سه دهه قبل برگردیم و آن زمان را که نه روز قدس بود و نه این عربده کشی های سیاسی تحت پوشش مذهب و نه رژیم آخندی ایران، ولی همگی همچنان مسلمان بودیم و شیعه.
تن رنجور و زخمی من انسان هزاره این جامه ی فراغ و آلوده به نمک سیاست رژیم ایران را بر نمی تابد، پوشیدن چنین جامعه ی که شعورم را زیر سوال قرار میدهد ممکن برای چند تن از “جیره خوران” و عمامه پوشان منبری و محرابی نان و نوا شود، اما از سنگینی، بدنامی و پیامد های فاجعه بار آن تمامی مردم رنج خواهند برد، رنج و بدنامی این حرکت ها ممکن میان صلوات ها و دورد ها به روح این و آن کم رنگ جلوه داده شود، اما نسل های بعدی بدون شک اگر از سموم این گونه افکار بدور ماندند ما را قضاوت خواهند نمود و از کرده ها و شعور باختگی ما جبین شان عرق شرم جاری خواهد شد، چه کسی حاضر است که بر جبین فرزند و فرزندانش عرق شرم و سرافگندگی جاری گردد؟