نویسنده : کاوه غرجی
رادیو زمانه مصاحبه ای را با یک جوان مهاجر هزاره به نشر رسانده که این جوان به مدت هشت ماه توسط نیرو های طالبان مورد تجاوز گروهی قرار گرفته. او همراه با پدرش توسط طالبان در مسیر راه دستگیر می شود و پدرش را طالبان مدت کمی بعد از دستگیری سر می برد و خود او همراه با تعدادی از نوجوانان و جوانان اوزبک به مدت هشت ماه مورد تجاوز و شکنجه قرار می گیرند.
تعداد ۴٢ تن از اعضای طالبان به مدت هشت ماه، هر روز به محمد و نزدیک به بیست جوان دیگر با خشونت و شدیدترین وضع، تجاوز می‌کنند.
محمد در بخشی از مصاحبه اش گفته است که طالبان پدر و چهل تن از اوزبک ها را صرف به خاطر هزاره و اوزبک بودن آنها به قتل می رسانند و بعد او و تعدادی از نوجوانان دیگر را داخل یک گودال به مدت هشت روز بدون غذا می اندازند که در اثر آن دست او می شکند.
طالبان در مدت این هشت ماه در کنار تجاوز گروهی به این نوجوانان ناخن های دست و پای آنها را می کشد و با ایجاد بریده گی در قسمت های مختلف بدن آنها روی رخم های آنها نمک می پاشند.
محمد و جوانان دیگر بعد از حمله امریکایی ها به مواضع طالبان از فرصت استفاده نموده و از زندان فرار می کنند و نیروهای امریکایی او را به کابل و بعد به شفاخانه بگرام انتقال می دهند تا مورد تداوی قرار گیرند. او در شفاخانه بگرام اطلاع می یابد که مادرش نیز سکته کرده است.
برادر و شوهر خواهر محمد نیز توسط طالبان هشت سال قبل اختطاف شده و تا هنوز از وضعیت آنها اطلاعی در دست نیست.
در قسمتی از این مصاحبه عبداللطیف، روزنامه‌نگار افغانستانی می گوید:« من خودم یادم است سال ۱۳٧٨ در هرات پس از کشته شدن مولوی موسی، خطیب مسجد شیخ فیض که درهرات زندگی می کرد طی یک روز طالبان بیشتر از صد نفر از هزاره‌ها را به اتهام آشوب گرفتند و تاکنون کسی از آنها خبردار نشده است.»
قبل از این نیز گزارش های زیادی در مورد برخورد نیروهای طالبان با اقوام غیر پشتون به نشر رسیده است. در گذشته نیز زمانی که طالبان عساکر ویا پلیس و دیگر مقام های دولتی را دستگیر می کردند اقوام غیر پشتون را به قتل می رساندند و معمولا پشتون ها را ازاد می کردند و گزارش و شواهدی زیادی در مورد زمینه وجود دارد که زنده ترین مثال آن قتل سربازان غیر پشتون در ولایت بدخشان و آزادی سربازان پشتون در این منطقه است.
محمد حالا همراه با خواهر و برادر شوهر خواهرش در ترکیه زندگی می کنند. محمد به کارهای سخت ساختمانی در ترکیه مشغول است و با پولی که از این راه به دست می آورد به خواهر و خانواده خواهرش که آنها نیز مریض اند کمک می کند. خود محمد از مشکلات روانی رنج می برد و دارو های ارام بخش استفاده می کند. با وجود اینکه تجاوز های مداوم و روزانه طالبان هب این نوجوان توسط پزشکان سازمان ملل در آنکارا تاید شده اما با آن هم او حالا سختی های دوران مهاجرت را سپری می کند.
منبع:
رادیو زمانه