حرفی به دوستی، قصه بهسود و کوچی ها

نویسنده: محمداسماعیل صفدری
مشکل ما هزاره‌ها در این است که همانند جزیره‌های جدا از هم شده‌ایم، این وضعیت برای ما بسیار کشنده و خطر ناک است، بهسود جدا می‌سوزد و ارزگان جدا، کویته و ناهور جدا جدا، حتی بهسود ی ها از حال کجاب بهسود خبر دار نیست، مالستان و جا غوری از حال ارزگان هیج اطلاعی ندارد؛ مثلا روز جمعه گذشته کجاب بهسود زیر رکبار گوله دشمن نفسش بند آمده بود، شهر کویته بوی خون می‌داد، شجا عی و ارزگان نفس‌های آخرش را می‌کشید، دایمیر داد و قول خویش و نا هور به زیر پای دشمن له شده بود ولی تعدادی در قلب هزارستان به قول خودشان {بامیان و یکه ولنک} برای بدست آوردن چند قیرانی به رقص پای کوبی و بزکشی و ساد تیری پرداخته بودند، جالب است که علمای بامیان، فولادی شهیدان، پسرویه، بند امیر، کوی کنک، فیروز بهار، زارین، نیک، دره علی، سولیج، سیاه دره، نی تاق و تمامی حوزه‌های علمیه ولایت بامیان اگر کشور دونر آنان (ایران) بخواهد برای دم خروسی هم اعلان جهاد و جنگ می‌کنند ولی در این باره چنان سکوت مرگ باری را اختیار نموده بود ندکه بیا و تما شا کن، تنها و تنها شیخ بابه محسنی از علمای مرکز بامیان که خدای عمرش دهد به محکومیت این حرکت ریاست اطلاعات و فرهنگ بامیان یک کمنت مانده بود و والسلام.

ادامه این وضعیت بیشتر مر بوط به آموزه‌های دینی، اجتماعی وسیاسی ما هزار ه ها می‌باشد، چون تا هنوز ما را و تمامی حرکات اجتماعی و سیاسی آنان را علمای دین جلو داری می‌کنند، به عنوان نمونه: کجو می‌سوزد مردم کجو که در کابل مقیم هستند با پر شکوه جشن گرفتن نیمه شعبان روان خویش را تخلیه می‌کند، ارزگان و شجاعی قهر مان هزاران مشکل دارد، مردم ارزگان پول‌هایشان را در راه رفتن به کربلا و مکه شریف به مصرف می‌رساند، این کجایش اسلامی است؟ در کجایی اسلام چنین حکمی آمده است؟ از قیام امام سوم ما امام حسین (ع) چی الهام می‌گیریم؟ نگارنده به این باور است که قلم بدستان هزاره باید روی این مسایل مهم از هر چیز دگر کرده زیاد تر تمر کز کنند!
ساعت ۴ صبح به وقت کابل تلفن یکی از قومایم از دره ماتم گرفته کجاب مرکز بهسود میدان وردک از خواب بیدارم نمود، او گزارش داد که طالبان و کوچی‌ها دوباره تجدید قوانموده و برای بردن اجسادشان به کوهای گیروی کجاب باز گشته‌اند، مدافعین و دلیرمردان سر سختانه از مواضعشان به دفاع پرداخته‌اند، ایشان گفت که پشته‌های گیرو قلا، آقجم، تر بلاق، گیروی روزی وبابه شامل این در گیری می‌باشد، وی گفت احتما لا تلفنش قطع شود چون هنگام روشن شدن هوا جای که تلفن آنتن می هد از سوی طالبان و کوچی‌ها قابل دید است. به گمانم باز مانند روز گذشته {جمعه } با یک جهان نگرانی چشم به راه خبر بعدی بمانیم. از دوستانم می‌خواهم که مدافعین و دلیر مردان دره کجو را ازدعای خیرشان فراموش نفر مایند!