نویسنده: ایدا اصغری
در وبسایت رسمی وزارت تحصیلات عالی افغانستان آمده است که برکناری رئیس و یکی از استادان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه کابل صحت ندارد.
در اطلاعیه وزارت تحصیلات عالی افغانستان همچنان آمده است که حل هرگونه موضوع‌های علمی آکادمیک تحصیلی در صلاحیت موسسه‌های تحصیلات عالی می‌باشد و تنها وزارت تحصیلات عالی و موسسه‌های تحصیلات عالی مرجع قانونی برای تصمیم گیری در مورد سرنوشت آموزشی دانشجویان و سرنوشت آکادمیک استادان‌اند.
دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی خواهان برکناری رئیس دانشکده علوم اجتماعی، برکناری یکی از استادان این دانشکده، تغییر در کادر علمی دانشکده، منع رفتارهای تبعیض آلود با دانشجویان بر مبنای قوم، از مهم‌ترین خواست‌های این دانشجویان بود و آن‌ها گفته بودند که خود را «قربانی» می‌کنند تا دیگران «قربانی تبعیض و بی‌عدالتی نشوند».
بعد از اعتصاب دانشجویان نهادهای مدنی و فرهنگی، ۲۵۰ تن از شاعران و هنرمندان افغانستان، انجمن‌های فرهنگی خارج از کشور، کمیسیون حقوق بشر افغانستان و ده‌ها نهاد دیگر از خواسته‌های بر حق دانشجویان اعلام حمایت کردند و از دولت خواستند که به خواسته‌های دانشجویان رسیده گی کند.تا بلاخره در هشتمین روز این اعتصاب عبیدالله عبید وزیر تحصیلات عالی، رنگین دادفر سپنتا مشاور امنیت ملی و نعمت الله شهرانی معاون پیشین و مشاور کنونی حامد کرزی رئیس جهموری با حضور در محل اعتصاب، اعلام کردند که خواست دانشجویان مبنی بر «برکناری» رئیس دانشکده و استاد مورد بحث پذیرفته شده است.
اما بعد از رفتن وزیر تحصیلات عالی و پراگنده شدن دانشجویان عظیم نور بخش سخنگوی وزارت تحصیلات عالی در مصاحبه با بی بی سی گفت که وزارت تحصیلات عالی در نظر دارد که در دانشگاه کابل و یا در وزارت تحصیلات عالی پست بهتری برای فاروق عبدالله بدهد و استاد مورد نظر دانشجویان اعتصاب کننده هم در دیگر بخش‌های دانشکده علوم اجتماعی تتدریس خواهد کرد. تا اینکه امروز وزارت تحصیلات عالی با صدور این اطلاعیه خبر برکناری رئیس این دانشکده را کاملا نادرست دانست.
با این حساب درهمین دو روز گذشته سه خبر کاملا متضاد از طرف دولت افغانستان و وزارت تحصیلات عالی به نشر رسیده است.
تبعیض و فساد در تمام نهادهای دولتی افغانستان وجود دارد. افغانستان مقام اول را به خاطر فساد اداری در جهان دارد و دانشگاه‌های دولتی نیز جز دستگاه همین دولت است و از این اتهام مبرا نمی‌باشد.
آغاز اعتصاب دانشجویان نوید دهنده یک حرکت جدید مدنی علیه فساد، تبعیض و نابرابری بود. همان چیزی که بارها آقای کرزی در کنفرانس های بین المللی قول رسیدگی به آن را داده بود اما متاسفانه در جوامع استبداد زده هر حرکت مدنی از آنجایی که اوج هرم قدرت قومیت و استبداد قومی را نشانه می‌رود مخالفت‌های را از جانب اشخاص آغشته به فساد و تعصب بر می‌انگیزد.
به همان خاطر است که بعد از اعتصاب مسالمت آمیز و مدنی دانشجویان به خاطر ریشه کن کردن تبعیض و فساد تعداد دیگری از دانشجویان متعصب و مذهبی با شعارهای چون مرگ بر پپسی، مرگ بر شیعیان، مرگ بر دمکراسی به خیابان‌ها آمدند. همچنان استادی که دانشجویان خواهان برکناریش بودند نیز در مصاحبه با تلویزیونی می‌گفت که می‌خواهد به طالبان بپیوندد و روزی به حساب این مردم خواهد رسید. مصاحبه همین فرد خود سند معتبری است که نشان می‌دهد سخنان دانشجویان حق است و باید این استاد نه تنها از کار برکنار شود بلکه به عنوان مغشوش کننده افکار عامه و دامن زدن به مسایل قومی زندانی شود.
از طرف دیگر دولت افغانستان نباید با نهادهای تحصیلی همان کاری را انجام دهد که با دیگر پست‌های دولتی انجام می‌دهد. بارها مردم از دست ولسوال ها، والی‌ها به فغان رسیده‌اند و خواهان برکناری آن‌ها بوده‌اند و دولت همیشه آن والی را از یک ولایت به ولایت دیگر به حیث والی فرستاده است و نتیجه آن هم ادامه جرم و جنایت علیه مردم در آن ولایت بوده.
نهادهای مدنی چنانکه با نشر بیانیه‌های حمایتشان را از دانشجویان اعلام نموده بودند نباید دانشجویان را در چنین شرایطی تنها بگذارند و باید به حمایتشان از این حرکت عدالت طالبانه ادامه دهند.
استند کسانی که این حرکت دانشجویان را رنگ قومی و مذهبی می‌زنند، اگرچند اعلام حمایت ۲۵۰ شاعر از ملیت‌های مختلف ساکن افغانستان و اعلام حمایت ده‌ها موسسه و انجمن فرهنگی خود خلاف این مدعا را ثابت می‌کند اما با آن هم اگر دانشجویان اعتصاب کننده و عدالت طلب، تنها هزاره باشندنیز نفع این حرکت به تمام مردم افغانستان می‌رسد. آیا کسی در افغانستان است که نخواهد در دانشگاهی درس بخواند که به دور از تبعیض و تعصب و فساد باشد؟
بنا باید از این جنبش نوپای دانشجویی افغانستان حمایت صورت گیرد. دانشجویان و دانشگاه فردای افغانستان است که ما می‌توانیم با حمایت از آن‌ها فردای خود را آن طور که دوست داریم درست نمائیم.