نویسنده: ایدااصغری
درآستانه روزجهانی کارگر استیم و به همین مناسبت کودکان کاررا فراموش نکنیم.
درافغانستان کودکان زیادی استند که به کارهای مختلفی مشغول اند.این کودکان به خاطر پیدا نمودن پول و تامین هزینه های زندگی خودوخانواده هایشان مجبوربه کارهای شاقه استند.
اگرچند معضله کارکودکان تنهادرافغانستان نیست بلکه دربسیاری ازکشورهای فقیرویا درحال رشد آسیا و افریقا درکارخانه های بزرگ با درآمدهای ناچیزی مشغول به کاراند. بخش بزرگی ازاین کودکان بیش ازپنج تا یازده سال سن دارند.علت اصلی کارکودکان درسراسرجهان فقرومشکلات اقتصادی است. برای همین مبارزه با کارکودکان یک بخش جدایی نا پذیرازسیستم رفاه درتمام کشورها باید باشد. در کشورهای نسبتا پیشرفته سازمان های زیادی استند که برای بهبود وضعیت کودکان کارمی کنند واز کودکان حمایت می کنند. اما درافغانستان نه سازمانی وجود دارد که ازکودکان حمایت کند ونه هم دولت افغانستان دراین زمینه برنامه ای دارد.
درافغانستان کودکان همیشه ازدید قدرت مندان دولت دوربوده ودولت هیچگونه برنامه ای سراسری برای توسعه رشد کودکان نداشته وندارد.
قرارآمارهای نشرشده توسط سازمان ملل متحد چهل ودواعشاریه سه ۴۲/۳ درصد جمعیت افغانستان را کودکان بین سنین ۱ تا ۱۴ تشکیل می دهند. ازبین این جمعیت تقریبا ۳۰ فیصد اطفال منبع درآمد برای خانواده های شان هستند. انان اغلبا تحت شرایط دشوار کار می کنند.
دلیل کار کودکان درافغانستان ریشه درفقر٬جنگ٬ بی سوادی پدرومادرویاهم ازدست دادن بزرگ خانواده درجریان جنگ ها است . بسیاری ازکودکان افغانستان به دلیل فقرمجبوربه کارشده اند. پدرومادربه دلایل مختلفی مثل معیوبیت دراثرجنگ ها، استفاده از مواد مخدر، نبود کاربه فرزندان خود تکیه می کنند و این کودکان استند که بارسنگین زندگی را باید به دوش بکشند.
بخشی دیگری ازکودکان کار کسانی استند که به خاطرجنگ های پایان ناپذیرافغانستان پدر ومادرویا همه فامیل خودرا ازدست داده اند. بنا به گزارش های سازمان ملل بیش از۶۰۰۰کودک درافغانستان درسرک ها زندگی می کنند وهیچگونه فامیل ویا جایی ندارند که بروند. آنها برای خود کار می کنند وزندگی می کنند ودولت با وجود کمک های هنگفت کشورهای خارجی هیچگونه توجهی به آنها ندارد.
کودکان درافغانستان معمولا به کارهای مشغول اند که بزرگسالان نمی خواهند درآن قسمت کارکنند و یا هم صاحبان کاربه خاطردادن مزدکمتر واستفاده بیشتر ازنیروی کارکودکان را استخدام می کنند.
کاراجباری درمعادن افغانستان ازجمله کارهای شاقه است که کودکان به آن مشغول اند.
درقریه ها ودهات ازکودکان معمولا برای کارهای کشاورزی، تهیه چوب وعلف، چوپانی، استفاده می کنند.
درشهرها کودکان بی سرپرست گرفتارباندهای می شوند که آنها را مجبور به گدایی می کنند. از این کودکان گاهی گروه های تروریستی مانند طالبان نیزسواستفاده می کنند وسالانه ده هاتن ازکسانی که پیش ازانجام حمله انتحاری توسط نیروهای امنیتی افغانستان دستگیر شده اند کسانی بوده اند که زیرهجده سال سن داشته اند.
حقوق کودکان درافغانستان به بدترین شکل پایمال می شود. درآن کشورازکودکان برای قاچاق مواد مخدر استفاده می شود وتقریبا هرهفته ازطریق رسانه می شنویم که به کودکان تجاوز جنسی صورت می گیرد و ازآنها سواستفاده جنسی می شود. خانواده های زیادی استند که به خاطر فقرواعتیاد کودکان شان را می فروشند. درمستند تازه ای که مدتی قبل ازطریق یکی ازتلویزیون های ناروی به نشر رسید، فامیل های زیادی بودند که کودکان شان را به خاطر جمع آوری تریاک مجبور به کار می کردند و تعدادی زیادی از کودکان نیزتوسط باند های قاچاق مواد مخدراز پیش فامیل های شان ربوده می شدند.
احزاب مختلف حتی همین حالا نیز کودکان در جنگ های مسلحانه به عنوان سرباز استفاده می کنند.
با توجه به اینکه کودکان سرنوشت و آینده این کشور است، دولت افغانستان باید توجه بیشتری به حقوق کودکان نماید و برای بهبود وضعیت کودکان تلاش کند. دولت افغانستان باید برای آن عده از کودکانی که خانواده های شان را در جریان جنگ ها از دست داده اند سرپناه بسازد و شرایط تحصیل و زندگی آنها را فراهم نماید.
منبع: سازمان جهانی زنان هزاره