شبکه ی سراسری مردم هزاره: درآستانه تجلیل ازروز جهانی کارگرقرارداریم. روزهمبستگی کارگران سراسرجهان که باآمدن درخیابان ها وبرگزاری تجمعات و طرح خواسته های شان صف همبستگی جهانی خود را درمقابل سرمایه به نمایش می گذارند. بله اول ماه مه روز جهانی کارگراست اما این روزتنها روزکارگر نه بلکه روز کلیه انسان های آزادی خواه و برابری طلب وعدالت جواست.
شبکه سراسری مردم هزاره این روز را به کارگران افغانستان و جهان تبریک می گوید و درنبردی که برای خواسته های برحق شان دارند آرزوی موفقیت و کامیابی می نماید!
اول ماه مه روزیادبود و ادای احترام به قربانیان طبقه کارگراست که جان خود را دراعتصابات سرسختانه وقاطعانه کارگران در سال ۱۸۸۶ درشیکاگوآمریکافدا کردند. آنها درراستای مبارزات برسر، ساعات کارخواستار ۸ ساعت کار، ۸ ساعت اوقات فراغت و ۸ ساعت استراحت بودند. ما به قربانیان طبقه کارگردرتمام کشورهای جهان که توسط دولت های ضد مردمی و ضد کارگری ، شکنجه، و کشته شده اند و به جبر ازصحنه محو شدند ادای احترام می کنیم.
هموطنان عزیز، ما امسال درشرایطی به سوی تجلیل از روز جهانی کارگر می رویم که وضعیت امنیتی درافغانستان هرروزبد تراز دیروز می شود و روزانه ده ها تن ازکارگران، مادران و کودکان وجوانان این سرزمین قربانی حملات تروریستان طالب می گردند.
ما درشرایطی به سوی تجلیل از روزجهانی کارگر می رویم که درجریان سال گذشته صد ها تن از کارگران توسط تروریستان طالبان به جرم کاردرشرکت های خصوصی و دولتی درمناطق مختلف افغانستان سر بریده شده اند.
ما اول ماه مه رادروضعیتی تجلیل می کنیم که افغانستان بالاترین نرخ بیکاری رادرجهان دارد وکارگرانی که درشرکت های خصوصی و دولتی کار می کنند،ازنداشتن حقوق کافی وامنیت شغلی و ساعات کارمعیاری رنج می برند. اکنون بیش ازیک میلیون کودک به خاطر کمک به خانواده و پیدا کردن ما یحتاج زندگی خود یادر سرک های شهرهادر بد ترین شرایط کار می کنند و یاهم در کارگاه های قالین بافی و گاراج های تعمیر وسایل نقلیه به کارهای شاقه و اجباری مشغول اند. این در حالیست که حکومت فاسد حامدکرزی باوجود کمک های هنگفت خارجی هیچ برنامه ای برای بهبود شرایط زندگی این کارگران روی دست نداشته و بی شرمانه به حیف و میل و چپاول دارایی های عامه ادامه می دهد.
علاوه براین؛ بی توجهی دولت ونبود کار وامنیت موجب شده سالانه هزاران تن ازهموطنان ما کشور را ترک نموده و آواره ای کشور های مختلف شوند. این دسته از هموطنان ما به خاطری دست به مهاجرت و سفرهای خطر ناک می زنند که دیگر هیچ امیدی برای زندگی در افغانستان را ندارند. آنها در حالیکه می دانند رسیدن شان به کشورهای دیگر ممکن است به قمت جان شان تمام شود، به مسافرت های غیر قانونی تن میدهند تااگر زنده برسند حد اقل بتوانند چند روزی را درصلح و آرامش زندگی کنند.
سال گذشته بیش از ۵۰۰ تن از پناهجویان هموطن ما در مسیر اروپا و استرالیا جان شانرا برای رسیدن به صلح وفرار از جنگ و بدبختی از دست دادند. این در حالیست که حکومت مافیایی حامد کرزی با عقد قرار داد های شرم آور، حتا در بیرون از مرز های کشور نیز به دشمنی خود با مردم افغانستان ادامه داده و از طروق مختلف می کوشد تا پناهجویان را به زور به جهنم افغانستان باز گرداند و شانس زندگی و زنده بودن را از آنها بگیرد.
اکنون بنا به درخواست و قرار داد های شرم آور حکومت فاسد کرزی، هزاران تن از پناهجویان افغانستان در کشورهای مختلف دنیادر وضعیت اخراج اجباری قرار گرفته اند. آنها که از پس گذشتاندن تمام خطرها و مشکلات و بازی کردن باجان شان به این کشورها رسیدن اند تا چند روزی مانند دیگر انسانها در صلح و آرامش زندگی کنند، اما حکومت حامد کرزی با بی شرمی تمام از دولت های می خواهد تا آنها را دوباره به جهنم افغانستان بفرستند.
درچنین شرایطی که ناامنی، فقر، بیکاری،استثمار، تبعیض، اعتیاد، گرانی، فساد، وجود روز افزون کودکان کارگر در سرکها، تن فروشی و دیگر مصائب نظام طبقاتی، فراتر از هر زمانی افزایش یافته است، برای رهایی ازچنگال این وضعیت دهشتناک سیاسی واجتماعی که زندگی تمام مردم افغانستان را به تباهی کشانده است راهی جز مبارزه یکپارچه و سراسری وجود ندارد.
اما همان طور که تجربه ثابت ساخته است اعتراضات و مبارزات پراگنده بدون اتحاد نمی تواند هیچ تغییری را درزندگی و خواسته های یک جامعه به وجودآورد، بلکه بابرنامه ریزی دقیق وایجاد اتحادیه های کارگری و مبارزات هماهنگ می توان به خواسته های خویش رسید.
شبکه سراسری مردم هزاره یکباردیگر روز جهانی کارگر را به تمام کارگران جهان و افغانستان تبریک می گوید!
کارگران زحمت کش هزاره از دید دوربین
عکس ها از حفیظ بشارت
