به کودکان مظلوم هزاره در کویته که دنیای کودکی را گرفتند

سیما نوری

فرزندم بخواب!
میسوزم از غم و داغ نوباوگان وطنم، آنانی که به جرم هزاره بودن در آتش خشم و کینه تروریستان می سوزند و طفلانی که با عروسک هایشان به دیدار مرگ می روند.

کجاست گوشی که فریاد ها را بشنود ؟کجاست دستی که به یاری بشتابد ؟
تا کی به جرم قومیت و مذهب تاوان دهیم و قربانی تقدیم کنیم مگر انسانیت رو به انقراض است که جوامع حقوق بشری سکوت کرده اند؟ای کاش ببینندآنانی که نمیبینند.

خواهرم؛ اینک دامن سفید کوچکت هنوز هم غرق خون است، گویی که تازه از دکان رنگریزی آمده ای و اکنون کفن تنت شده، تویی که هر شب برای عروسکت لالایی میخواندی، حالا چه کسی برای تو لالایی سر خواهد داد؟

با تو ام دردانه ی من، چه غریبانه روی خاک افتاده ای تویی که مادرت خاری به پایت روا نمیداشت نگفتی که پاهایت کجاست؟آه خدایا با این غم چه کنیم؟

دارم صدای زمزمه میشنوم، گوش کن تو هم میتوانی بشنوی، بخواب ، نازنینم اینجا دنیاست ایستگاه گوشهای ناشنوا، ایستگاه وجدانهای کرخت شده، آری اینجا همه چیز به قدرت است و پول.

بخواب نازنینم، میبینی! چه راحت منکرت میشوند، تویی که قامت بت تاریخیت به اندازه ی کوههای هندو کوش وطنت سر به آسمان کشیده، بخواب شیزینم که اینان مردمانی هستند که نمیتوانند فریاد را در چشمانت ببینند و به تلافی زیبایی افکارت ، به تماشای رقص مرگت در اوج خون می نشینند.

ننگشان باد که دستان برادرت را از ساق جدا کردند گلوی پدرت را بریدند وامروز خانه و خانواده ات را با بمب انفجار دادند و من و یک ایل قوم را به عزاداریت سیاه پوشاندند.

پخواب گلم، غنچه نشکفته ام، بخواب که آسمان کویته غرق خون شده بخواب که مادرت مجنون شده، مرگ بر آنانی که بنام نژاد و دین نسل کشی می کنند، نفرینشان باد آنانی که رویای تو را ربودند و جانت را گرفتند تا خود آسوده بخوابند.

فرزندم،شیرینم، آرام بخواب که مادرت جنازه ات را به تابوت سرد سپرده و بر سر آن شبها و روزهای بیشماری است که مویه میکند او قسم خورده جنازه ات را بخاک سرد نسپارد تا دادرسی پیدا شود.

فرزندم آسوده بخواب که همسایه ات شبها برایت نماز میخواند و روزها روزه ی اعتصاب میگیرد تا تو هم بدانی، دنیای ما زندگان هم به تیرگی دنیای مردگان سیاه و تاریک است.

فرزندم برادران و خواهرانت عهد بستند تا برایت در گوشه گوشه دنیا شمع روشن کنند وسکوت جهان را بشکنند، میدانم که میبین، پس بخواب به زودی مادرت هم از غمت در کنارت خواهد خوابید تا وجدانهای دنیا آسوده بخوابد.