نمایشگاه ده روزه آثار خوشنویسی عزیزالله هزاره در مرکز فرهنگی فرانسه برگزار شد

گزارش: علی پناهی

نمایشگاه آثار خوشنویسی عزیزالله هزاره هنرمند توانای هزاره تحت نام “واژه‌های سوخته” در مرکز فرهنگی فرانسه در کابل برگزار شد.
این نمایشگاه خوشنویسی که جزی از برنامه‌‌های ویژه مرکز فرهنگی فرانسه در کابل است، از تاریخ ۱۵ الی ۲۵ دلو، طی ده روز بر روی علاقه‌مندان به هنر خوشنویسی باز است.
این نمایشگاه با حضور هنرمندان و علاقه‌مندان به هنر خوشنویسی در ۱۴ دلو سال جاری خورشیدی طی مراسمی ویژه افتتاح شد که مورد استقبال گسترده اساتید بزرگ هنر، هنرمندان و بازدیدکنندگان قرار گرفت. اساتید بزرگ هنر، از برگزاری چنین نمایشگاهی بی‌نهایت استقبال نموده و از دیدن آثار متفاوت عزیزالله هزاره درعرصه هنرخوشنویسی ابراز خرسندی کردند.
این اولین باریست که عزیزالله هزاره هنرمند هنرخوشنویسی، آثارش را بصورت نمایشگاهِ انفرادی درمعرض دید هنرمندان، هنرشناسان، علاقمندان به هنر و مردم قرار میدهد.
عزیزالله هزاره هنرمند صاحب نام کشور محتوای نمایشگاه “واژه‌های سوخته” را چنین معرفی می‌کند: “سیاه مشق، شرح سرگذشتِ انسانهای ستمدیده ایست که استبدادگران در طول تاریخ خون آنها را مکیده و اما رنج و رویای آنها را هرگز بازگفت نکرده است!
او می‌گوید، “استبدادگرانی که برای فرونشاندن خشم خود از رقص مرده‌ها گرفته تا به توپ بستن مظلومین، فروگزاری نکردند و بدین اساس انسانهایی که در سرزمین‌های مغضوب باداغِ بردگی و درد قتل عام زندگی میکند، خطهایش نیز نمیتواند خوانا باشد و یاشعری را که زمزمه می کند، نمی تواند برای همه کس مفهوم بوده باشد.”
عزیزالله هزاره می گوید:”آنها با لبان دوخته، مثل برده گانیکه در سر پلهای کابل به سه پیسه فروخته شده اند، به دنیا می‌نگرند.”
این هنرمند توانای هزاره همچنان می گوید “خط‌های گنگ و ناخوانا باحروف‌های تکراریی که روی هم تلنبارمی شوند؛ در واقع شکل و ساختار اصلی این نوع خط، بازگو کننده درد و رنج مردمی است که سالهای سال شدت رنج و ستم روی دوش آنها تلنبار شده است.”
هزاره با بیان این مَثَل که [کودکانی که روی خط شانرا خط میزنند، این یکنوع اعتراف صادقانه به ناتوانی کلام است] می‌گوید که این خطوط و سیاه مشق‌ها در حقیقت یک نوع اعتراف به ناتوانی بازگو کردن سرگذشتِ تلخ تاریخِ کله منارها است.
عزیزالله هزاره با بیان این جمله “انسانِ ستمدیده چی میتواند بگوید؟ بجز اینکه روزگارِ حال و سرگذشت تلخ تاریخ اش را با زبان سیاه و تلخِ تصویر بیان نماید!” به شرح آثارش در نمایشگاه واژه‌های سوخته پایان می‌دهد.