علی امید شهر استانبول
هزاره ها درافغانستان و چه در پاکستان بیش از یک دهه است که توسط دهشت افکنانی که سعادت جاهلی خود را در کشتار و جنایت و تصفیه های قومی می بینند، قتل عام می گردند، افشارکابل، مزارشریف، یکاولنگ و بامیان و این بار کویته پاکستان قتل عامهای هدفمند و سیستماتیک تصفیه قومی هزاره ها را در سینه خود دارد و جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشر و انسانیت مدرن امروز، فقط نظاره گر این تراژدی های خونین تصفیه نژادی بوده اند.
جمعی از مهاجرین و دانشجویان افغانستانی مقیم ترکیه در شهرهای استانبول، آنکارا و ترابزون دست اعتراض و تظاهرات زدند و از نهاد هایی حقوق بشری، سازمان بین الملل و دولت پاکستان خواستند تا جلو کشتار هدفمند هزاره هادر شهر کویته را بگیرند.
این تظاهرات که با هماهنگی از سوی انجمن فرهنگی و همبستگی هزارهای افغانستان – ترکیه برگزارش شده بود، روز چهار شنبه ۱۶ جنوری همزمان در وقت تعیین شده در شهرهای یادشده دست به تظاهرات و اعتراض زدند. محل تجمع دراستانبول در میدان تکسیم بود( که محل خاص برای اعتراضات ها در شهر استانبول است ) و دانشجویان و مهاجرین افغانی از مناطق زیتون برنو، اوجیلر، جویزلی باغ ، بشکتاش و لیوینت شرکت کرده بودند.
تظاهر کنندگان در برابر خبرنگاران رسانه های ترکیه و بین المللی، پلاکارت هایی را با خود حمل می کردند که بر روی آن نوشته شده بود: کشتار سیتماتیک هزاره ها را در پاکستان متوقیف نماید. ما عدالت می خواهیم، چرا سازمان ملل متحد خاموش است؟، اگر حقوق بشر برای همه یکسان است پس چرا در کویته خاموشید؟.
در جریان تظاهرات تسلیت نامه ای توسط انجنیر عبدالحمید رضایی خوانش گرفته شد در تعقیب آن قطعنامه مشترک این تظاهرات به سه زبان ( فارسی، ترکی، انگلیسی) توسط خانم طاهره حسینی ، مژده مجیدی، حسن رضا میرضایی و علی صابری به خوانش گرفته شد.
هم چنین در شهر آنکارا مهاجران و دانشجویان افغانی جلو سفارت پاکستان دست به تظاهرات زدند و اعتراض خود را نسبت به جنایت های افراطیت مذهبی در کویته ابراز داشته وکشتار هزاره ها را در پاکستان نقض آشکارا حقوق بشر دانسته و از سکوت و بی تفاوتی جامعه بین الملل دفترملل متحد و سازمان های دفاع از حقوق بشر شدیدآ انتقاد نمودند و خواستار قطع کشتارجنایات های بعدی شدند، از کشور پاکستان به طوری جدی خواهان دستگیری و مجازات عادلانه کشتار سیستماتیک مردم هزاره در کویته شدند. آنان نیز قطعنامه مشترکی را که برای همه شهرهایی که تظاهرات صورت می گرفت، به سه زبان جلو سفارت پاکستان توسط رضا وفاق ، مرضیه حکیمی ذبح االله دانش به خوانش گرفتند و یک نسخه انگلیسی آن را به سفارت پاکستان تحویل دادند.
در شهر ترابزون در شمال ترکیه نیز تعدادی از دانشجویا و مهاجرین دست به اعتراض شدند و کشتار سیستماتیک هزاره ها را در کویته پاکستان محکوم کردند. در این گردهمایی زهرا گل ۸ ساله دانش آموز صنف سوم آن شهر به ترکی به تعقیب آن اقایان نبی یوسفی یک تن از محصلین آن شهر و انجنیر دور محمد صالحی رئیس انجمن فرهنگی وهمبستگی هزاره های افغانستان – ترکیه به تمام خانواده شهدایی کویته اظهار همدردی نمودند. اقای صالحی گفت تروریست ها از نام اسلام استفاده نموده و کار کرد هایش کاملا خلاف اسلامی و انسانی است هدف اینها اخراج نمودن هزاره ها به زور و ترس است و می خواهند این ها را از خانه و محل بودباش بیرون نمایند. هزاره های پاکستان تنها نیست ما همه با یک صدا اظهار همدردی و غم شریکی خود را به انها اعلاک کی کنیم وهزاره های پاکستان همیشه برای مردم افغانستان و هزاره ها همکاری صمیمانه داشته اند اینک وقت آن رسیده که همه دست به دست هم داده برای غم شریکی و همکاری با خانواده شهدای کویته تلاش نمایم و در پایان قطعنامه مشترک را به خوانش گرفتند.
این قطعنامه دارای هفت ماده بود که بخشی هایی از آن قرار زیر است: “هزاره ها درافغانستان و چه در پاکستان بیش از یک دهه است که توسط دهشت افکنانی که سعادت جاهلی خود را در کشتار و جنایت و تصفیه های قومی می بینند، قتل عام می گردند، افشارکابل، مزارشریف، یکاولنگ و بامیان و این بار کویته پاکستان قتل عامهای هدفمند و سیستماتیک تصفیه قومی هزاره ها را در سینه خود دارد و جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشر و انسانیت مدرن امروز، فقط نظاره گر این تراژدی های خونین تصفیه نژادی بوده اند.بیش از دو سال است که هزاره های کویته دهها بار مورد حملات تروریستی و انتحاری با هدف تصفیه قومی و مذهبی قرار گرفته اند و از محله های شان بیرون رفته نمی توانند و خانه های شان به زندان تبدیل گردیده و از کسب و کار و درآمد برای زندگی باز مانده اند و افراطیت مذهبی بارها پیام می دهند که یا منطقه را ترک کنند و یا منتظر قتل و عام و تصفیه قومی و مذهبی دیگر باشند. در چنین وضعی ایا وجدان جامعه بشری بیدار خواهد شد، تا در برابر این نسل کشی و لگدمال شدن کرامت انسانی، سکوت را بشکنند؟. نسل کشی هزاره ها در پاکستان، با کدام معیار عصر مدرن قابل توجیه است؟. ایا وقت آن نرسیده است که وجدان جامعه بشری بیدار شده و برای نجات انسانیت لگدمال شده توسط افراطیت مذهبی و انسانهای مظلوم کویته چاره ای اندیشند؟”.
۱- ما کشتار مردم هزاره در کویته را به مثابه قتل عام، پاکسازی قومی و تبعیض علیه مردم هزاره می دانیم و آنرا شدیدا محکوم می کنیم.
۲- ما تداوم این جنایات را نتیجه عمل پلان شده از جانب دست های پنهان و آشکار کشور های منطقه بخاطر منافع استخباراتی، جنگ روانی علیه یکدیگر شان، ایجاد نفاق و نفرت میان گروه های قومی و مذهبی می دانیم و ادامه این اعمال را به مثابه جنایت ضد بشری، تبعیض و پخش نفرت دانسته، آنرا شدیدا نکوهش می کنیم.
۳- ما از کشور پاکستان می خواهیم که به وظایف خویش عمل کرده و هرچه سریع تر جلو این کشتار بی رحمانه و تصفیه نژادی را گرفته و به وعده هایی که آقای راجا اشرف نخست وزیر پاکستان به تحصن کنندگان علمدار رود داده، جامه عمل پوشانده و خواسته های هزاره های کویته را برای حفظ امنیت آنان عملی سازند.
۴- دولت و نهادهای امنیتی پاکستان بارها وعده تامین امنیت هزاره ها را در کویته داده است، اما در سایه این وعده ها کشتار و تصفیه قومی و مذهبی همچنان ادامه دارد، ما از مقامات این کشور می خواهیم که به شعارها و وعده ها نقطه پایان گذاشته، گامهای عملی را در تامین امنیت هزاره ها برداشته و اقدامات موثری را برای سرکوب و تضعیف افراطی گری در این کشور انجام دهند.
۵ – از جامعه جهانی به خصوص سازمان ملل متحد می خواهیم که بر دولت پاکستان فشار آورده و از نسل کشی و تصفیه نژادی هزاره ها در این کشور جلوگیری به عمل آورند.
۶ – از کشورهای منطقه و بخصوص ترکیه و همسایه های پاکستان نیز می خواهیم که چشمان خود را در برابر تروریسم بین المللی و افراطیت مذهبی موجود درپاکستان، نبندند، چرا که ویروس خشونت و انتحار ممکن است یک بار دیگر جهان را نیز آلوده سازد.
۷ – از تمام هزاره ها در سراسر جهان می خواهیم که صدای مظلومیت هزاره های کویته را به گوش جهانیان برسانند و نگذارند که جلادان عبدالرحمانی بیش از این به کشتار و تصفیه قومی هزاره ها ادامه دهند.
