روز پنجشنبه عرفان علی خودی از طریق تویتر نوشت که بسوی خانه روان است، و از یک حمله تروریستی که در باچا خان چوک، کویته رخ داده، موشکافانه جان سالم بدر برده است.
اما ساعات بعد از این خبر انفجار دیگری در علمدار رود بوقوع پیوست. او مانند دها تنِ دیگر مشغول به امداد رسانی و کمک های اولیه به مجروحین انفجار اولی بود که ناهنگام خود هدف انفجار مجدد قرار گرفته و دار فانی را وداع گفت.
عرفان علی یکی از جوانان فعال هزاره بود، که نه تنها برای حقوق هزاره های کویته از چندین سال فعالیتهای مؤثر داشت، اما همچنین وی برای اقلیت های دیگر در پاکستان، حقوق زنان و مهمتر از همه بخاطر حقوق بشر نقش خود را به خوبی بازی میکرد. به گفتهء خودش، “من به دنیا آمده ام تا برای صلح و حقوق بشر مبارزه کنم. دینِ من احترام گذاشتن و دوست داشتن همه ادیان است.”
او ارادت شدید برای آموزش و پرورش داشت، اما وضعیت بحرانی ایالت بلوچستان و مخصوصا کویته او را وادار کرد تا از ادامهء تحصیلاتش بپرهیزد. رویای “روانشناس اجتماعی” شدن برای وی محض یک خواب ماند.
در اوایل اول سال ۲۰۱۱ میلادی عرفان علی پروژهء به نام “کمیسیون حقوق بشر برای عدالت اجتماعی” را آغاز کرده و برای آن در مناطق مختلف کشور سفر کرد. او در تظاهرات ها برای آوردن صلح در کویته و توقف نسلی کشی مردمش از همه پیش قدم بوده، و بارها بطور مستقیم و غیر مستقیم تهدید شده بود. اما بدون ترس وی فعالیتهایش را همچنان ادامه میداد.
“عرفان علی سربازِ صلح، که بجای تفنگ میکروفون بدست دارد.”
علی از وضعیت شهر اش، کویته، رنج میبرد. بارها در بحث ها و گفتمان های که در این رابطه شرکت کرد، احساسات اش بروی غلبه کرده او را به گریه در آورد.
البته قربانی عرفان علی خودی هدر نرفته، و اکنون و در قلبهای هزاران هزاره و پاکستانی جایش را خانه کرده است.
پیکر خودی علی با ۸۵ پیکر دیگر بیش از هفتاد ساعت در علمدار رود در تحصن بود، تا خواستهای مردم برآورده نشود. و اینک که حکومت بلوچستان برطرف شده و “گورنر” ایالت را تحت کنترل گرفته هزاره ها تحصن را پایان داده و عرفان علی خودی و شهدای دیگر را به خاک سپردند.
روحش شاد و یادش گرامی باد.