عبدالله رفیعی
این که گفته می شود هزاره های کویته نسل کشی می شوند، نه شوخی خنده دارد است و نه مسخره دل آزار، بلکه واقعیت عینی است که جنازه های بیشتر از ۱۱۰ تن در علمدار رود، برای ثبوت اش کافی است. سلسله نسل کشی هزاره های کویته که از ده سال بدینسو شروع شده بود، در این اواخر با حملات پی در پی و فشار برای کوچ اجباری هزاره های مچ به اوج اش رسیده است. لشکر جهنگوی شاخه نظامی (سپاه صحابه) یکی از سازمانهای افراطی مذهبی همیشه مسوولیت نسل کشی هزاره ها را به عهده گرفته است و می گیرد. پذیرفتن مسوولیت نسل کشی هزاره ها از طرف این سازمان نمایانگر این است، که هزاره ها بزرگترین قربانی افراط گرایی است، ولی در این اواخر شواهد حاکیست که تا حتی غاصبان زمین نیز چون هزاره ها را شکست خورده می پندارند، لهذا با افراطیون هماهنگ شده اند، تا زمین های هزاره ها را ببلعند. مافیا ها و خصوصا مافیای زمین با افراطیون در هماهنگی وارد عمل میشوند. از قرار معلوم مافیا ها چشم طمع به کاروبار، خانه ها، جایداد و سرمایه های هزاره کویته دوخته اند.
نمایندگان مافیای زمین کسانی نیستند، بجز آنهایی که عضو کابینه ایالتی اند و یا هم مرتبط به دیگر سازمانها. مافیا ها، در فراهم آوری تسهیلات برای افراطیون فعال اند، تا زمینه انخلا شهر کویته را از وجود هزاره ها مساعد سازند. اینک نیز هزاره ها کسب و کار شانرا از داخل بازار تقریبا به صورت کلی جمع کرده اند و محدود به دو نقطه عمدار رود و هزاره تاون اند، دو نقطه ای که مشابه به دو زندانی است که یک راه در بین هم دارند، ولی راه هزاره تاون و علمدار رود نیز هیچگاه بدون تلفات نبوده است. در شهر کویته، برای هزاره ها هیچ امنیت و قانونی وجود ندارد. اگر هزاره ای برای کار بی نهایت ضروری به بازار برود، دیگران همه متوجه وی اند، که چه زمانی شکار میشود.
اگرچه مردم روحیه شان بلند است و بدون شک هیچگاه سر تسلیم خم نخواهند کرد، ولی باید بیاد داشته باشیم که دشمن چون در هیچ مرجعی پاسخگو نیست و بجای آن تسهیل میشود، لهذا حملات اش را تند تر خواهند کرد. چنانچه بعد از حادثه المناک علمدار رود که قرار آخرین اطلاعات جان تقریبا ۱۲۰ تن را گرفته است، سخنگوی لشکر جهنگوی یکبار دیگر تهدید کرده است، که تا آخر سال ۲۰۱۳میلادی، کویته را به قبرستان اهل تشیع تبدیل می کند. معلوم است که در کویته زمانی که نام از تشیع برده میشود، همانا هدف هزاره ها است.
اما در رابطه به این که جهت نجات از این وضعیت به صورت آنی چه میتوان کرد، باید یادآور شد که بیشترین امید به طرف هزاره های بریتانیا است. چون هزاره های بریتانیا جای شانرا یافته اند، از وضعیت کویته بیشتر آگاه اند و از طرفی نسبت به هزاره های اقصی نقاط جهان تجریه زیادتر دارند و منظم تر اند و رسایی شان به نمایندگان بریتانیا و دیگر جوامع نیز بیشتر است. همچنان امید به طرف هزاره های ساکن در دیگر نقاط جهان نیز بیش از حد وجود دارد. تا فشار همگانی و بیش از حد به صورت فوری و هماهنگ با تحصن کنندگان شهر کویته و اعتصاب غذای آقای عبدالخالق هزاره صورت نگیرد، دولت مداران به خواست هزاره های کویته گوش نداده و فقط با چند وعده میان خالی، مسخره و فشار آنها را متفرق خواهد ساخت. بر همگان است تا وظیفه ملی شانرا در قبال هزاره های کویته انجام دهند، در غیر آنصورت نسل کشی هزاره ها و بیجا شدن شان از کویته ضربه مهلک تنها و تنها بر هزاره های کویته نخواهد بود، بلکه نتیجه مرگبار آن تمام هزاره ها را عمیقا متاثر خواهد ساخت.
منبع و مآخد:
۱. بی بی سی اردو
۲. شبکه تلویزیونی جیو (گفتگوی حامد میر)
۳. روزنامه قدرت و مشرق و کویته بلاگفا