تقدیم به روح الله عزیز!

تو چراغ قوم موره روشو کدی/ رنگ پژمرده موره جلو کدی” قادر نایل”
……………………………………………………
بصیر آهنگ:
قند لالی خوب رقم بیز زو کدی / هلهله ده ملک غرجستو کدی
تو بَسَم قد افتخارات خو بیرار/ دل دشمو نوی موره بیریو کدی

بار دیگر اشک شوق ازشگوفه های بادام سرازیر شد وروح الله نیکپا برای دومین بار قلب های خسته ملیونها هموطنش را شادی بخشید.روح الله باردیگر برسکوی المپیک ایستادوامیدهای خفته هموطنانش را بیدار وخرابه های کشورش را روح تازه ی بخشید.

نیکپای عزیز بازهم ثابت کرد که فرزندان راستینی چون اوست که صفحات جدید تاریخ سرزمینش را رقم خواهد زد. حال کابل، به افتخار چشمان بادامی روح الله چراغان است و مردمان شهر برای لحظه ی به یمن طلایه دارجوانش اشک شوق می ریزد. اکنون برای دقایقی درتلویزیون ها خبری ازانتحار،تروروخون وآتش نیست، پس این لحظه را باید در ذهن ها حک کرد.

ما همیشه اشک ریختیم ٬ اشک برای سرنوشت خودمان ٬ برای سرنوشت وطن مان٬ برای کودکان گرسنه و پا برهنه مان برای قتل عام مردم مان در؛ ارزگان، کابل٬ مزار ٬ شمالی، بامیان و بهسودو دایمیراد. اما نیکپی هدیه ی دیگری را به مردم به میهن و به تاریخ اش تقدیم کرد و آن اشک٬ اشک شادمانی و نیک نامی بود.

رسانه های جهان اینبار در کنار دیگر خبرهای و تصاویر تهوع آور که از افغانستان نشر میکند خبری متفاوت را نشر نمودند،این خبر، مایه ی سربلندی بود و افتخار.

روح الله اشک ریخت ولی لبخند و غرور به ما بخشید. روح الله برای کشوری افتخار آفرید که سیاست مداران تمامیت خواهش نه تنها زندگی را از مردم ربوده اند بلکه نام کشور را به لکه ی سیاه تبدیل نموده وانگشت نمای جهانیان ساخته اند.

او با اشک شوقش پیام داد که اگر اربابان زر و زور به روح الله های وطن در تمامی عرصه ها فرصت دهند، دیری نخواهد گذشت که تاریخ سیاه و مملو از جنایت و جنگ و نابرابری در کشور محو و صفحات جدید وطن با خط زرین صلح، برابری و شگوفایی نوشته خواهد شد.