جواد ضحاک، شهید مظلوم اعتراض ها علیه نا برابری و بی عدالتی

نویسنده: محمد امین میرزاد

چندیست که دایره ترور و کشتن شخصیت های سیاسی و نظامی در دستورکار گروه طالبان قرار گرفته است، این گروه طی ۴ ماه گذشته چندتن از مقامات نظامی کشور را به شهادت رسانده اند، خان محمد مجاهد قوماندان امنیه قندهار، سید خیلی قوماندان امنیه قندوز، مولوی شاه جهان قوماندان امنیه تخار و جنرال داود داود قوماندان پولیس ۳۰۳ شمال کشور، مقامات نظامی بودند که توسط عوامل نفوذی طالبان در دستگاههای امنیتی کشور به شهادت رسیدند و اکنون در ادامه این جنایت های تروریستی جواد ضحاک رئیس شورای ولایتی بامیان را به شهادت رسانده اند.

هفته پیش اداره امنیت ملی و چند تن از کار شناسان نظامی گفته بودند که گروه طالبان تاکتیک های جدیدی را در پیش گرفته اند و یکی ازاین تاکتیک ها در راستای گسترش خشونت ها در کشور ترور شخصیت ها و مقامات بلند پایه کشور است، تا پیش ازاین، ترور شخصیت ها و مقامات به اهداف اصلی گروه طالبان تبدیل نگردیده بود، اما در سال جاری گروه طالبان ترور شخصیت ها را به صورت گسترده روی دست گرفته اند. متاسفانه این هشدارها برای دولت افغانستان برای محافظت بیشتر از جان مقامات نظامی و سیاسی تاثیر نگذاشت و هیچ برنامه ای را برای حفاظت بیشتر از جان مقامات نظامی و دولتی انجام ندادند.

براین اساس شهادت رئیس شورای ولایتی بامیان اولین حادثه تروریستی از سوی طالبان نیست و ممکن است سریال جنایات تروریستی طالبان همچنان ادامه پیدا کند و معلوم نیست که دولت افغانستان در قبال این گونه فعالیت های تروریستی چه تدابیری را خواهد سنجید.

روزجمعه این هفته جواد ضحاک رئیس شورای ولایتی بامیان در حالی که از کابل به طرف بامیان می رفت، در ولسوالی سیاه گرد دره غوربند ولایت پروان، نیروهای طالبان او و همراهانش را محاصره کردند و از آنجای که جواد ضحاک و همراهانش مسلح نبودند، در یک درگیری مختصر آنها اسیر گردیده و طالبان آنان را با خود به طرف دره “قمچاق” بردند. دره قمچاق از مناطق ناآرام در ولسوالی سیاه گرد ولایت پروان است که طالبان و نیز افراد شبه نظامی حزب اسلامی گلبدین حکمتیار در آنجا فعال هستند.

به دنبال آن پولیس محلی نیز با طالبان درگیری شدند، اما این نبردها سبب آزادی جواد ضحاک و همراهانش نگردید. پس از ربوده شدن جواد ضحاک، ربایندگان خواهان آزادی یکی از فرماندهان طالبان به نام ملا برهان غندکی در ازای آزادی جواد ضحاک شدند که در دست دولت زندانی است. اما دولت افغانستان در برابر این خواسته تن در نداد، در حالی دولت افغانستان بارها برخی از فرماندهان طالبان را در قبال آزادی برخی از افراد رها کرده اند، اما در ازای آزادی جواد ضحاک هیچ کاری نکرد و به دنبال آن شایعه گردید که ربایندگان جواد ضحاک طالبان نیستند بلکه دزدان گردنه گیر هستند که در قبال آزادی ضحاک پول خواسته اند، اما این شایعه دروغی بیش نبود، زیرا اولا دره قمچاق از مناطقی است که شبه نظامیان مخالف دولت در آن فعالیت دارند و دزدان گردنه گیر نمی توانند، در آنجا فعالیت کنند و از سوی دیگر ربایندگان اگر به دنبال پول بودند، مستقیما با خانواده و بستگان جواد تماس می گرفتند.

براساس گزارش های محلی که به رسانه ها رسیده است، سردسته گروه رباینده شخصی به نام ملامطیع است که قبلا از قوماندانان عبدالستار خواصی بود که فعلا علیه دولت به فعالیت های تروریستی در این منطقه مشغول است. بعد ازربوده شدن جواد ضحاک هیئتی از مرکزبامیان برای رهایی آنان وارد ولسوالی سیاه گرد شدند ولی آنان موفق نشدند با ربایندگان تماس برقرار نمایند و راه حلی برای رهایی جواد ضحاک و همراهانش پیدا کنند. براین اساس اسارت جواد ضحاک و شهادت او براساس برنامه ریزی تروریستی بوده که از قبل طراحی شده بود و او را هنگام حرکت به سوی بامیان از مسیر دره غوربند، زیر نظر داشته اند و زمانی که نزدیک دره قمچاق می رسد، براساس برنامه از پیش تعیین شده، به او و همراهانش حمله کرده و با خود می برند.

شواهد نشان می دهد که در طول سه روز اسارت، جواد ضحاک و همراهانش به شدت شکنجه می شوند، تا تروریست ها اطلاعاتی را که می خواستند بدست آورند، اما سرانجام در شب سه شنبه تررویست ها در یک جنایت دیگر جواد ضحاک و ۳ تن از همراهانش را به شهادت می رسانند و سرهای آنان را بریده و اجساد آنان را در از نزدیکی جاده اصلی غوربند رها کرده و اطراف اجساد شهدا را تا فاصله سه کیلومتری مین گذاری می کنند، تا افرادی که برای انتقال جنازه ها می آیند نیز براثر مین به شهادت برسند.

عبدالرحمان شهیدانی نمایندهء ولایت بامیان در پارلمان گفته است که جنازهء جواد ضحاک، روز سه شنبه در نزدیکی پل رنگان و بازار چهارده در ولسوالی غوربند در کنار سرک گذاشته شده است و همراهان جواد ضحاک که با وی توسط طالبان ربوده شده بودند، نیز کشته شده و اجسادشان در کنار جسد ضحاک گذاشته شده است .

شهید جواد ضحاک یکی از جهادیان پرشور بود که در شرایط بسیار سخت و دشوار در غرب کابل، بامیان، شمال و… حضور داشت و مسئول مخابره در دوران مقاومت و جهاد بود، بعد از پیروزی بر طالبان او یکی از فعالین بود که شب و روز برای آبادنی بامیان تلاش می کرد و از بی توجهی دولت مردان مرکزی به شدت انتقاد می نمود، مردم بامیان دو بار به او رای دادند تا در شورای ولایتی بامیان خدمت رسانی نماید، اما از آنجایی که سیاست های برتری طلبانه بر ادامه فقر و محرومیت هزاره جات استوار است، فریاد های شهید جواد ضحاک نیز هرگز به گوش دولت مردان نرفت و پژواک صدای او هرچند دره های بامیان را در نوردید، اما هیچ گوشی این فریاد ها را در کابل نشنید، همانطوری که بامیان در توسعه و آبادانی مظلوم باقی ماند، جواد ضحاک نیر مظلومانه به شهادت رسید.

دو ماه پیش مردم بامیان در یک حرکت نمادین در اعتراض به نبود برق در این ولایت، یک”هریکین” را در چوک سر بازار آوریختند و از مقامات محلی ولایت خواستند که این چوک را ” چوک هریکین” نامگذاری کنند. شهید جواد ضحاک درباره عوامل اصلی شکل گیری این حرکت ها گفت: “مردم بامیان در گذشته نهایت تلاش کردند تا در چندباری که جناب رئیس جمهور به بامیان آمدند و نیز در دیدارهایی که درارگ، با رئیس جمهور داشتند، صدا و فریاد شان را بگوش حکومت مرکزی برسانند، اما درین کار موفقیتی حاصل نگردید، بدین دلیل مردم وادار گردیدند تا دست به حرکت های مدنی و اجرای برنامه های طنز آمیز زده و از طریق انتشار آن در رسانه ها، بر دولت مرکزی که ممکن است از مردم ما هراسی نداشته باشد، آن را تبدیل به اهرم فشاری بر دولت سازند تا حد اقل از روی شرم، کاری برای بامیان صورت دهند”.

چهار سال پیش بود که شهید جواد ضحاک همراه با مردم در یک حرکت مدنی دیگر و در اعتراض به نبود جاده در بامیان سرک بازار بامیان را کاهگل کردند، تا اعتراض شان را از این طریق با دولت مردان نشان دهند.

به هرحال شهادت شهید جواد ضحاک ضایعه بزرگی برای مردم ما است، زیرا مردم بامیان رئیس شورای ولایتی دلسوز خود را که در برابر تبعیضات و نا برابری ها و کم کاری ها زبان به اعتراض می گشود، و بی باکانه از حقوق مردم خود به دفاع برمی خواست، از دست داد.

فریاد جواد توسط طالبان در گلو خفه شد تا دیگر هیچ پژواک اعتراضی در بامیان نپیچد، اما دشمنان مردم افغانستان کور خوانده اند، از دامن شیر زنان مردم افغانستان، هزاران جواد ضحاک سربلند خواهند کرد و پژواک صدای شان تا تحقق عدالت اجتماعی و صلح در افغانستان در سراسر دره های کشور طنین انداز خواهد شد.

منبع: کابل پرس| افغانستان پرس