خبرگزاری بست باستان
۱۶ حوت
تیمور آهنگر _ بامیان
با وجودیکه درولایت بامیان تاهنوزهم کدام کتابخانه عامه که پاسخ گوی نیازمندی های باشندگان این ولایت باشد بصورت رسمی وجود ندارد، ولی فرهنگ کتابخوانی بین جوانان این ولایت رو به ترویج است وبیشتر جوانان بامیانی ساعاتی را درشبانه روز به مطالعه آزاد می پردازندو کتاب، مجله وروزنامه میخوانند.
مینا سمر، متعلم صنف دهم که در آشیانهء کارته صلح مرکز بامیان زندگی می کند روزانه حدود ۴ ساعت کتاب می خواند.
وی می گوید: ” خواندن کتاب برایم عادت شده وبیشترکتابهای را مطالعه می کنم که به معلوماتم افزوده شود ومرادر مسایل اجتماعی کمک کند. ”
سفر نیز یکی دیگرازباشندگان کارته صلح است که به مطالعه عادت دارد، وی نوجوانی است که حدود ۱۸ ساله به نظر می رسد وتنها کارگر خانواده اش می باشد.
وی می گوید: ” باآنکه وقت زیادی برای مطالهء کتاب ندارم ، بازهم روزانه زمانی را برای کتاب خواندن اختصاص داده ام، اول صبح بعد ازادای نماز حدود یکساعت شاید کمی بیشتر کتاب مطاله میکنم.”
کبری اکبری متعلم صنف یازدهم لیسهء نسوان مرکز بامیان ازکمبود کتاب های مطالعاتی ونبود مکان مناسب برای مطالعه گلایه مند است.
وی که روزانه برای مطالعه به کتابخانهء لیسه می آید ، می گوید: ” درلیسه جای برای مطالعه نیست، کتاب مورد نیاز وجود ندارد، این کتابخانه نمی تواند مشکلات مارا حل سازد. ”
این تنها مرکز بامیان نیست که جوانان آن به کتابخوانی عادت نموده اند بلکه دربیشتر ولسوالی های این ولایت جوانان به مطالعهء آزاد روی آورده اند.
جلال جوان ۱۶سالهء یکه ولنگی که در پیش الماری کتابهایش ایستاده است ، با اشاره به کتابهای تاریخ وداستان می گوید: ” من بیشترکتابهای داستانی مطالعه میکنم، گاهی تاریخ نیز میخوانم. ”
درحالی که لبخند ملیحی به لبانش نقش بسته است ، می افزاید: ” ازمطالعه کتابهای قصه خوشم می آید، همیشه باقهرمان قصه ها رفیق می شوم، گاهی آنان را ملامت می کنم وگاهی هم تشویق. ”
محمد حسن مرد ۴۵ ساله باشندهء مرکزولسوالی یکه ولنگ یک جلد کتاب دردست دارد و درحالی که ازبازاربه طرف خانه اش می رود ، می گوید: ” این کتاب را ازعساکر پی آر تی گرفتم ، ولی وقت برای کتاب خواندن ندارم ، آدم دولت هستم، نوکرمردمم، یگان دفعه اگرشد مطالعه می کنم. ”
اما انجینیراسدالله مخلص یکی ازفرهنگیان ولسوالی یکه ولنگ، می گوید که عادت کتابخوانی بین جوانان دراین ولسوالی روبه افزایش است.
وی می گوید: ” همانطوریکه مردم ولایت بامیان خصوصأ باشندگان این ولسوالی به تعلیم وتربیت ومکتب علاقه مند اند، به مطالعهء آزاد نیز علاقهء زیاد دارند. ”
آقای مخلص می افزاید: ” این تنها متعلمین وجوانان بامیانی نیستند که کتاب می خوانند بلکه شماری ازاطفال بامیانی نیز به کتاب خواندن عادت دارند. ”
مرکز پرورش اطفال آشیانه سمر، یک کتابخانه کوچک دارد، افسانه دختر۹ ساله که دو دندان پیش رویش افتاده است ودراین مرکز زندگی می کند، درحالی که یک کتاب داستان تصویری را در دست دارد باخنده می گوید: ” من کتاب فکاهی، کتاب قصه های حیوانات را دوست دارم، فکاهی یاد می گیرم و درمکتب برای معلم خود قصه می کنم. ”
باوجودی که مردم ولایت بامیان به کتابخوانی علاقه منداند و یک جوان بامیانی بطورمتوسط روزانه دو ساعت آزاد مطالعه می کند، ولی نبود کتابخانه های عامه وبالا بودن قیمت کتابهای مطالعاتی دراین ولایت، یکی ازمشکلات عمده فراروی دوست داران کتاب دراین ولایت می باشد.
کتابخانه های عامه وکتابفروشی درسطح این ولایت کم است، باوجودی که بیشتر باشندگان این ولایت دروضعیت نامناسب اقتصادی به سرمی برند؛ باآن هم کتابهای مورد نیازش را ازبازار کابل تهیه می کنند.